در مورد جزیه و پرداخت کنندگان آن توضیح بفرمایید.
از نظر اسلام، یهودیان، مسیحیان و زردشتیان از جمله ی اهل کتاب، خداشناس(پیرو انبیاء قبلی) و دارای حرمت هستند. اگر اینها دشمنی و توطئه نمی کردند، مسلمانان با آنها کاری نداشتند.
روش برخورد مسلمانان با آنها در سه مرحله بود: ابتدا آنها را به اسلام دعوت می کردند، در صورت قبول مسئله حل بود.
در مرحله ی بعد پیشنهاد می شد که اگر مایل به ماندن در دینشان هستند، یک مالیات سرانه ی سالانه ی سهل و بسته به وضع مالی طرف، به نام جزیه می پرداختند، که زنان و بچه ها و فقرا و دیوانگان از پرداخت آن معاف بود. در مقابل؛ جان، مال، عرض، ناموس و معابدشان محفوظ می ماند، البته با شرایطی که از نظر فقهی بیان شده است، مثل اینکه به شعائر دینی شان تظاهر نکنند، حکومت اسلامی امنیت آنها را تامین می کرد، و به آنها اهل ذمّه می گفتند.
اگر کسانی پیدا می شد که هیچ یک از دو وضع قبلی را قبول نمی کردند و حالت خصمانه داشتند، در این صورت مسلمانان با اخطار قبلی با آنها وارد جنگ می شدند.
کتاب «مالیات سرانه» از دانیل دنت؛ ترجمه محمدعلی موحد، از انتشارات خوارزمی چاپ 1358. در زمینه ی جزیه مطالعه بفرمایند.
