جنگ صفین بین چه کسانی بود و چه کسی در آن پیروز شد؟
جنگ صفین بین امیرالمومنین علی(ع) و سپاه آن حضرت و بین معاویه و سپاه آن اتفاق افتاد. و در نزدیکی روستایی به نام صفین اتفاق افتاده است. جنگ البته چند ماه طول کشید، و در آستانه ی پیروزی قطعی سپاه امیرالمومنین علی(ع)، معاویه با حیله و دسیسه‌ی عمرو عاص شیطان و فریبکار، دستور داد که سپاه شام، قرآن ها را بر نیزه ها بلند کردند، و با عوام فریبی سپاه امیرالمومنین علی(ع) را دعوت کردند، که هم شما مسلمانید و هم ما مسلمانیم، بیاییم هر دو دسته دست از قرآن بکشیم و به قرآن عمل کنیم.
حضرت فرمود: گوش به این حرفها ندهید، اینها حیله و دسیسه است. من از بچگی و بزرگی با بنی امیه بوده ام، اینها هرگز ایمانی به قرآن نداشته اند.
متاسفانه سخنان حضرت به جایی نرسید، یک عده فریب خوردند، یک عده مثل اشعث کندی از درون سپاه امیرالمومنین علی(ع) خیانت کردند، و حضرت را مجبور کرد که حکمیت را قبول کند، و جنگ خاتمه پیدا کرد.
نهایتا بعد از گفتگوهایی، گفتند ؛ قرآن که خودش حرف نمی زند و باید به قرآن مراجعه کرد و بعد بر اساس قرآن عمل کنیم. قرار شد یک نفر از سپاه امیرالمومنین(ع) نماینده باشد، و یک نفر از سپاه معاویه انتخاب شود، که عمرو عاص حیله گر تعیین شد. امیرالمومنین علی(ع) نظرش بر این بود که مالک اشتر یا ابن عباس نماینده باشد. ولی منافقانی مثل اشعث کار شکنی کردند، و بر خلاف نظر حضرت(ع) قرار شد که ابوموسی اشعری نماینده ی عراق باشد.
این دو نماینده به دومه الجندل رفتند، یک منطقه ی بی طرف در اطراف شام بود. بعد از مدتی که گذشت، عمرو عاص، ابوموسی را گول زد. ابوموسی اشعری گفت: من علی و معاویه را از خلافت بر کنار می کنم، و مسلمانان خودشان یکی را به خلافت انتخاب کند. عمرو عاص گفت: منم مثل ابوموسی علی را از خلافت بر کنار می کنم ولی معاویه را به خلافت منصوب می کنم.
ابوموسی اشعری گفت: تو دروغ گفتی و قرار ما این نبود، خدا ترا لعنت کند. عمرو عاص هم گفت: خدا ترا لعنت کند . مسئله پیچیده تر شد و عملا نتیجه ای گرفته نشد.
این جنگ پیروز نهایی نداشت، اما اگر حیله ی قرآن بر سر نیزه ها نبود، پیروز قاطع جنگ سپاه علی(ع) بود. دلیلش هم این بود که مجموع تلفات سپاه معاویه از تلفات سپاه علی(ع) بیشتر بود. البته مجموع تلفات محل اختلاف است، چنانکه مسعودی می گوید: مجموع تلفات سپاه امام علی(ع) 25 هزار نفر بود. و مجموع تلفات سپاه معاویه 45 هزار نفر بود.
از ظلم هایی که به حضرت علی(ع) کردند این بود که حکومت علی(ع) را به مسیری انداختند که به جنگ و خون ریزی منتهی شد، و بیوه زنها و یتیمها بر روی دست حکومت علی(ع) گذاشتند. در حالیکه حکومت علی(ع) برنامه های رفاهی و عدالت اجتماعی داشت. و می خواست بر اساس سنت رسول خدا (ص) بر مردم حکومت کند.
