آیا سعد بن ابی وقاص عاقبت به خیر شد؟
سعد بن ابی وقاص مثل عبدالله بن عمر از جمله ی قاعدین بود، با حضرت علی(ع) بیعت و همکاری نکرد، ولی به روی حضرت(ع) شمشیر هم نکشید. در اختلافات بین امیرالمومنین علی(ع) و معاویه، و بین حضرت(ع) و طلحه و زبیر، بصیرت لازم را نداشتند و خودشان را کنار کشیدند و گفتند؛ این برادر کشی است. در حالیکه خداوند متعال در قرآن می فرماید: وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَينَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَينَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يحِبُّ الْمُقْسِطِينَ(الحجرات/9) یعنی هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پرداختند، بین آنها صلح برقرار کنید. و اگر يکي از آن دو ظالم بود با آن ظالم بجنگنید.
عبدالله بن عمر در آخر عمر سکه اش افتاده بود، و می گفت : من از هیچ آیه ای به اندازه ی این آیه نگران نیستم.
سعد وقاص در جواب دعوت حضرت(ع) گفت : یا علی شمشیری به من بده که حق را از باطل تشخیص دهد تا من با آن در رکاب شما بجنگم. و به همان کیفیت باقی بود، تا آنکه معاویه بن ابی سفیان وقتی می خواست برای پسرش یزید بیعت بگیرد او را هم مسموم کرد و کشت.
