حضرت علی(ع) در زمان خلفا چه جایگاهی داشت؟
امیرالمومنین علی(ع) در دوران آن سه خلیفه، از مناصب حکومتی دور بود و رسما منصب حکومتی خاصی نداشت، اما شخصیتی ممتاز داشت، و خلفا برای حل مشکلات فقهی، قضایی و معارفی و تفسیری و احکام جدید، از روی ناچاری به حضرت علی(ع) مراجعه می کردند، و حضرت(ع) آنها را حل می کردند. معروف است که خلیفه ی دوم گفت؛ لولا علی لهلک عمر. یعنی اگر علی(ع) نبود عمر هلاک می شد. چون رأی قضایی و فتوی خطا صادر می کرد و حضرت متوجه می شد، و آن را تصحیح می کرد.
معروف است که در زمان ابوبکر شخصی شراب خورده بود، این فرد چون در محله ی یهودیان زندگی می کرد، گفت؛ اصلا آیه مربوط به حرمت شراب را نشنیده بودم و اطلاع نداشتم. اینها در حل این مسئله به علی(ع) مراجعه کردند، حضرت فرمود؛ ببرید و این فرد را بگردانید، اگر کسی شهادت داد که این فرد از این حکم حرمت شراب آگاهی داشته است، مجازاتش کنید. و حضرت مشکل آنها را حل کرد.
همچنین حضرت(ع) نظر نظامی صائب و مشاوره درست می داد، و هر جا به مشاورت حضرت(ع) عمل می کردند، موفق بودند. مثلا وقتی لشکر اسامه بعد از فوت پیامبر می خواستند به شامات بفرستند، دو نظر پیش آمد؛ یکی نظر ابوبکر بود گفت؛ چون حضرت رسول(ص) نظرش بر اعزام بوده است، این سپاه باید برود. نظر دوم این بود که آن تصمیم در زمان حیات پیامبر بود و الان وضعیت فرق کرده است و ممکن است که دشمنان طمع کنند. و اصحاب به نوبت نظر دادند، و آنچه یعقوبی نقل می کند؛ نوبت به حضرت علی(ع) رسید، حضرت فرمود: ان فعلت ظفرت. اگر انجام بدهی پیروز می شوی. و ابوبکر سپاه اسامه را اعزام کرد و پیروز شد و غنایم بسیاری بدست آورد.
یا مثلا در یکی از جنگهایی که با ایرانیان اتفاق افتاد و یا در فتح بیت المقدس حضرت(ع) مشاوره و نظر صائب داد. و آنچه مربوط به مصالح عالی حکومت اسلامی بود، حضرت(ع) خودش را کنار نمی کشید و به حل مشکل خلفا کمک می کرد.
