استاد پيشوايي به ماجراي كمك گرفتن انوشيروان از يك پيرمرد كفشگر اشاره كردند و آن را نشانه بی عدالتی انوشيروان دانستند، درحالیکه انوشیروان که در جنگ با رومیان با کمبود تدارکات مواجه شده بود دستور داد تا صدها فرسخ از سوریه تا مازندران بروند و آذوقه لشکر راتهیه کنند، چرا که حاضر نبود هزينه نظامي را به زور و اجبار از مردم محل بگيرد، آیا این مسئله مؤید عدالت او نیست؟
گمان می کنم سوال کننده به عرض بنده توجه نکرده اند یا احتمالا بیان بنده قاصر بوده، اصلا بحث ما این بوده که کسی سوال کردند در مورد صحت این حدیث از پیامبر اسلام؛ « وُلِدتُ فی زمن سلطان العادل» که عرض کردیم حدیث به دلیل مرسل بودن، عدم سند و مجعول بودن قابل قبول نیست، لذا از این طریق نمی توانیم عدالت انوشیروان را ثابت کنیم، هر چند از نظر تاریخی حضرت پیامبر در زمان حکومت انوشیروان در ایران متولد شده باشد.
همچنین عرض کردیم که قضایا و داستان هایی در تاریخ ثبت شده که نشان می دهد که انوشیروان عادل نبوده است، چون نظام ساسانی نظام طبقاتی و ظالمانه ای بوده است، نشانه اش هم این بوده که در آن احتیاجی که برای تامین مخارج سپاه پیش آمد، بزرگمهر یک کفشگر ثروتمندی را پیدا کرد که حاضر بود مخارج سپاه را تامین کند، به شرطی که اجازه داشته باشد که فرزندش درس بخواند. ولی انوشیروان این اجازه را نداد و گفت که فرزند او نباید با فرزندان ما درس بخواند. در آن زمان فقط طبقات ممتاز اعم از اشراف، امرا، شاهزادگان، جنگ آوران و .... اجازه درس خواندن داشتند و رعیت اجازه‌ی تحصیل و استفاده از دیگر تسهیلات را نداشتند.
انوشیروان و نظام ظالمان این قدر اجازه نمی داد که فرزند یک کفشگر در ازای تامین مخارج سپاه، با امیرزاده ها، فرزندان وزراء و شاهزادگان درس بخواند و این مسائل منافی عدالت انوشیروان است.
