در جنگ بنی قریضه چرا قبیله اوس خواهان این بودند که از خون یهودیان گذشته شود و بخشیده شود، سعد بن معاذ چه نقشی داشت؟
قبل از ظهور اسلام و قبل از هجرت مسلمانان از مکه به مدینه، قبیله خزرج با یکی از سه قبیله ی یهود یعنی با بنی قینقاع و قبیله ی بت پرست اوس با بنی قریضه متحد بودند. بعد از ظهور اسلام و بعد از هجرت مسلمانان از مکه به مدینه، بنا به انگیزه هایی بنی قینقاع از پیروزی مسلمانان در بدر ناراحت بودند. با یک تحریک احمقانه ، جوانی را تحریک کردند که به یک زن عرب دست فروش اهانت کرد. آن زن از مسلمانان استمداد کرد، و مسلمانان آن جوان متعرض را کشتند. متقابلا یهودیان بنی قینقاع قاتل آن جوان یهودی را کشتند.
این خلاف آن عهدنامه و پیمان عدم تجاوز بود. رسول خدا(ص) در اوایل هجرت با آن سه قبیله ی یهودی داشت، با این مضمون که آنها حق ندارند قدمی علیه اسلام و مسلمانان بردارند، و حق همکاری با دشمنان مسلمانان هم نداشتند. اگر خلاف این کار را کردند، رسول خدا(ص) حق هر گونه مجازات آنان را دارند.
رسول خدا(ص) تصمیم گرفت بر اساس آن پیمان عدم تجاوز که حالا نقض شده بود، آنها را مجازات کند. عبدالله بن عبید سلولی که بزرگ خزرجی هاست، آمد پیش رسول خدا ( صلی الله علیه و آله وسلم) که فعلا آنها را مجازات نکند، در نهایت این طور توافق شد که آنها از مدینه بروند. و به محلی به نام «عذراء» رفتند.
این پا درمیانی عبدالله بن عبید سلولی یاد، یهودیان بود. قضیه ی خیانت بنی قریضه که پیش آمد، اوس با آن تفکر رقابتی که داشتند، در ذهن شان این بود که حالا که رسول خدا(ص) از متحد قبیله ی رقیب ما گذشت کرده است، از متحد قبیله ی ما هم گذشت کند.
بر این اساس اوس یان اصرار داشتند، که مجازات نشوند، و خود آنها تقاضای داوری سعد بن معاذ را کردند، و فکر نمی کردند که سعد بن معاذ این طور عادلانه حکم کند، بلکه توقع داشتند که به همان سبک جاهلی داوری کند.
سعد بن معاذ از هر دو طرف اقرار گرفت، و گفت که نظرم این است که مردانشان مجازات شوند، و زنانشان اسیر گرفته شود و اموالشان مصادره شود.
بعد از این داوری ، رسول خدا(ص) تائید کردند و مجازات اجرا شد، در تعداد آن محل اختلاف است.
