اعتبار و منابع کتاب «کامل بهایی» را بفرمایید.
اسم اصلی این کتاب «الکامل فی السقیفه » است، که در مورد امامت و خلافت و قضایای بعد از سقیفه بحث می کند. مولف کتاب ؛ به بهاء الدین محمد والی ایران از طرف هلاکوخان، پسر شمس الدین وزیر جوینی بوده است. آن زمان کتابهایی که می نوشتند، به خزانه ی کتاب یکی از بزرگان اهداء می کرده است. نویسنده این کتاب را به بهاء الدین محمد اهداء کرده است. لذا به کامل بهایی معروف شده است. یعنی الکامل فی السقیفه معروف به کامل بهایی شده است.
نویسنده کتاب عماد الدین تقی طبری است در قرن هفتم زندگی می کرده است، دوازده سال طول کشیده است که این کتاب تالیف شده است، و در سال 675 به اتمام رسیده است.
اجمالا عمادالدین طبری از دانشمندان برجسته ی شیعه بوده است، به این دلیل که شیخ عباس قمی در کتاب فوائد الرضویه، وقتی به ماده ی حسن می رسد از این عالم تجلیل می کند. می گوید: شیخ، عالم ، ماهر ، خبیر ، متدرب نهریر ، متکلم جلیل، محدث نبیل، فاضل فهامه از این دانشمند شیعی یاد می کند. عالم بزرگی در زمان خودش بوده است، و شیخ عباس قمی از هفت هشت تا از تالیفات او اسم می برد.
عمادالدین طبری در الکامل فی السقیفه، بعضی جاها اخباری و گزارشهایی نقل کرده است که متفرد است، یعنی مورخان دیگر نیاورده است. مثلا ایشان در جریان اسیری اهلبیت در شام، می نویسد؛ ام کلثوم در شام از دنیا رفت. شاید قرائنی برای صحت گزارش ایشان بتوان پیدا کرد. کتابی قابل استفاده است و مولفش مرد بزرگی بوده است.
