با توجه به تجربه اي كه در جنگ اخير داشتيم كه براي هر نفر رزمنده چند نفر پشتيبان بوده است مي خواستم بدانم در جنگ هاي صدر اسلام كه چند ماه طول مي كشيد نحوه تداركات و پشتيباني و سازماندهي و آموزش نيروها چگونه بوده است؟
جنگ هاي صدر اسلام مخصوصا عصر نبوي، حالت بسيجي و داوطلبانه داشت و آن گونه كه ايشان در ذهنشان است نبود و سپاه و نيروهاي مسلح حرفه اي و هميشه در اختيار، وجود نداشت. آموزش نيز لازم نبود؛ زيرا عرب ها خودشان جنگجو بودند و اين مهارت ها را در زندگي عادي ياد مي گرفتند.
تداركات و غذا و اين ها همه داوطلبانه بود و هر كس مركب داشت نگهداري از مركب بر عهده خودش بود. تامين علوفه مركب نيز برعهده خودش بود. البته اگر غنيمتي در جنگ حاصل مي شد به سواره ها دوبرابر پياده ها مي رسيد؛ زيرا هزينه نگهداري مركب را داشتند. لذا مشخص است كه در جنگ ها چه تعداد سواره و چه تعداد پياده بودند.
هر جا به سر چاهي مي رسيدند هر كس ظرف آبي كه داشت پر مي كرد و اين گونه برنامه ها بسيار ساده بود. بعدها در زمان خلفاي بعدي سازماندهي شد و شكل خاصي پيدا كرد.
از نظر آرايش جنگي خود رسول خدا (ص) فرماندهان را معين مي كردند و هر بخشي فرماندهي داشت. به اين دليل كه سازمان قبيلگي برقرار بود فرمانده هر قبيله اي را از خودشان انتخاب مي كردند. ولي كل سواران يك فرمانده و كل پيادگان يك فرمانده و كل تيراندازان يك فرمانده داشت. به اين مقدار سازماندهي صورت مي گرفت.
