اين كه پيامبر (ص) اسلام را به امام علي(ع) عرضه داشتند و امام گفتند كه بروم از پدرم ابوطالب اجازه بگيرم. در حالي كه خود اهل سنت زماني كه مي خواهند از اسلام آوردن ابوطالب سخن بگويند با چه اشتياقي و بدون مكثي اسلام را قبول مي كند و مسلمان مي شود. اين نقل در هيچ كتاب معتبر شيعه نيامده است و اهل سنت آن را براي تضعيف اميرالمومنين(ع) ساخته اند. آيا اين مطلب صحيح است؟
به اين صورت نيز ما به تازگي مي شنويم. اهل سنت هم چنين مطلبي را درباره اسلام آوردن امام علي(ع) نمي گويند. آن چه مسلم است اين است كه از كوچكي با پيامبر(ص) بزرگ شد و با يكتا پرستي رشد كرد. بر خلاف ساير اصحاب رسول خدا(ص) كه همگي سابقه بت پرستي را داشتند. ما معتقديم از ميان مردان، امام علي(ع) و از ميان زنان، حضرت خديجه (س) اولين مسلمان بوده اند.
همه مي دانيم اهل سنت، اصحاب رسول خدا(ص) را كه ذكر مي كنند «رضي الله عنه» ذكر مي كنند و در مقام رحمت و اداي احترام است ولي در مورد امام علي(ع) هم اين جمله را مي گويند و گاهي هم مي گويند «كرّم الله وجهه» و اين جمله را فقط در مورد ايشان بكار مي برند. خودشان دليل آورده اند كه اگر در مورد ساير صحابه «رضي الله عنه» گفته مي شود به اين خاطر است كه سابقه بت پرستي داشته اند و دعا مي كنند كه خدا از آن ها بگذرد ولي علي (ع) سابقه بت پرستي نداشته است و اين كه مي گويند خدا صورتش را گرامي بدارد (مقامش را بالا بدارد) گذشته او نقطه سياهي نداشته است تا خدا آن را پاك كند.
علي(ع) براي اسلام آوردن نيازي به مشاوره نداشت و ما معتقديم كه پدرش نيز مسلمان بوده است. او حتي در زمان نزول وحي نيز حضور داشته است و ناله شيطان را هنگام وحي مي شنود و پيامبر(ص) به او مي فرمايد: آن چه ديده ام تو هم ديده اي و آن چه شنيده ام تو هم شنيده اي با اين تفاوت كه من پيامبرم ولي تو نيستي و بر خير و نيكي هستي.
برخي از مستشرقان نكته اي را گفته اند كه از معجزات و شواهد صدق ادعاي محمد در پيامبري، اين است كه اولين ايمان آورندگان به او از درون خانه اش بوده است. اگر اشخاص به ديگران دروغ بگويند به همسرشان و ساكنين خانه شان دروغ نمي توانند بگويند. اگر كسي، خانواده اش او را عادل بدانند مي توان به عدالت او مطمئن شد.
