درباره زندگي و سرگذشت جعفر طيار مختصري توضيح دهيد.
جعفر بن ابيطالب يكي از برادران امام علي(ع) است و چون در جنگ موته در سال 8 هجري دو بازوانش قطع شد و به شهادت رسيد رسول خدا فرمود: خداوند متعال بجاي دو بازوي برادرم جعفر كه قطع شد، در بهشت دو بال به او عطا مي كند كه با آن پرواز كند. از آن تاريخ جعفر ملقب به جعفر طيار شد.
او زندگي درخشاني داشته است؛ تاريخ مي گويد او سرپرست مهاجرين حبشه كه در مكه از دست فشار و اذيت مشكران مكه مجبور به مهاجرت به كشور حبشه شدند بوده است و اين مسووليت را رسول خدا(ص) بر عهده او گذاشت.
معروف است كه بعد از هجرت آن ها، قريش دو نماينده همراه با هداياي گرانقيمتي براي نجاشي فرستاد تا مهاجرين را به آن ها تحويل دهد.نجاشي كه به عدالت و انصاف مشهور بود گفت: من نمي توانم يك طرفه در مورد كساني كه به كشور من پناهنده شده اند تصميم گيري كنم. پس بايد مجلسي باشد تا با حضور شما و آنها ببينيم جريان چيست؟ در آن مجلس بود كه جعفر، سخنراني بسيار پخته، سنجيده و موقع شناسانه ايراد كرد و باعث شد كه موافقت نجاشي را جلب كند و دست رد بر سينه نمايندگان قريش بزند.
مهاجران حبشه سرنوشت مختلفي داشته اند. چند نفر در آن جا مردند؛ برخي به مكه بازگشتند؛ بقيه در حبشه ماندند و جعفر با آخرين گروه به مدينه بازگشت. در زمان بازگشت، مطلع شدند كه مسلمانان براي جنگ با يهوديان به خيبر رفته اند. جعفر طاقت نياورد و به خيبر رفت و زماني رسيد كه آخرين قلعه مقاوم خيبر نيز فتح شده بود و مسلمانان غرق شادي بودند. زماني كه به پيامبر(ص) خبر دادند فرمود: نمي دانم از كدام واقعه خوشحالي خود را نشان دهم، از فتح خيبر يا برگشتن برادرانم.
آن جا بود كه پيامبر(ص) نماز جعفر طيار را به عنوان مژده به جعفر ياد داد. جعفر يك سالي در مدينه ماند تا اين كه جريان جنگ موته در سال هشتم هجري پيش آمد. پيامبر(ص) سه فرمانده علي البدل كه عبارت بودند از جعفر بن ابيطالب، عبدالله بن رواحه و زيد بن حارثه معرفي كرد كه اگر يكي از آنها شهيد شد فرد ديگري جايگزين باشد. هر سه فرمانده در اين جنگ به شهادت رسيدند و قبرشان اكنون در امان اردن است.
ابوطالب چهار فرزند پسر به نام هاي طالب، جعفر، عقيل و علي داشت كه ده سال ده سال با يكديگر اختلاف سني داشتند.
