چگونه میتوان به پاسخ پرسش ها اعتماد کرد و طبق ان عمل کرد؟ و...

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
پرسشگر گرامي؛ به دو سوالتان به صورت مجزا پاسخ مي دهيم:
1- چگونگي اعتماد به پاسخ هاي داده شده به مسايل ديني:
الف- متأسفانه در جامعه ما افرادي وجود دارند كه در همه شئونات زندگي خود، به متخصص و كارشناس مربوطه رجوع نمي كنند. وقتي كه بيمار مي شوند؛ خود‏ درماني مي كنند و يا به پزشك ضعيف مراجعه مي كنند. در نتيجه به جاي بهبود بيماري، باعث تشديد بيماري خواهند شد. دقيقا مثل اين است كه فردي بخواهد ساختماني را بسازد و به جاي اينكه به معمار و نقشه كش رجوع كند؛ با سليقه خود نقشه اي رسم كند. خروجي اين ساختمان چيست؟ يك بنايي كه از پايه ويران است. يا اينكه وقتي ماشين فردي خراب مي شود؛ او به جاي مراجعه به يك مكانيك كاربلد، خودش كه از ماشين چيزي نمي داند و يا كسي كه اين ميزان وارد نيست؛ ماشين را تعمير كند. طبيعي است كه هر انساني تنها مي تواند در يكي دو رشته متخصص شود. در موارد ديگر كه در تخصص او نيست؛ بايد به كارشناس مراجعه كند.
ب- پس در پاسخ به پرسش ابتدايي شما مي بايست بگوييم: برخي از مسايل عمومي بوده [و ضمناً از مسايل حادّ و جريان ساز زندگي تان نبوده] و در معلومات خيلي از افراد به صورت صحيح گنجانده شده و جوابش كاملاً مشخص است و ترديد شما باعث شده است كه اين سوال در ذهنتان ايجاد شود، در اين صورت از يك امام جماعت و يا سامانه هاي پاسخگويي مي توان جواب را جويا شد.
اما در صورتي كه سوال مربوطه، فني بوده و نياز به جوابي مستدل و محكم دارد، در اين صورت مسأله كاملاً فرق كرده و رجوع شما به يك امام جماعتي كه سطح علمي اش در حدّ يك كارشناس متخصص نيست، درست نمي باشد، زيرا معمولاً اينگونه مسايل در زندگي انسان تأثيرات فراواني داشته است كه در صورت اشتباه فهميدن، عوارض نامطلوب خود را بجاي خواهد گذاشت.
ج- اگر بخواهيم مسأله را مقداري برايتان باز كنيم، بايد بگوييم:
گاهي سوالي كه در ذهن داريد از سوالات احكام يا مسايل ديني و زندگي است كه عمومي بوده، در اينصورت غالبِ جواب ها معين است و همگان خصوصاً در مسايل احكامي، طلبه ها و امامان جماعت، بدان واقفند و مي توان بدان اعتماد كرد.
اما وقتي مسأله تخصصي بوده و پاي زندگي شما در ميان است، بايد به يك خبره و كسي كه در آن مسأله متخصص است، مراجعه كرد.
البته گاهي با مراجعه به چند عالم ديني هم مي توان اعتماد لازم را كسب كرد. پس بايد به صورت كلي ببينيد كه پرسش شما از كدام اقسام است.
2- در پاسخ به سوال دوم شما بايد عرض كنيم:
از نگاه عقل و دين، دو مقولۀ رجوع به كارشناس و مشورت از آنها با توسل، هيچ منافاتي ندارد.
يعني در واقع رجوع به يك متخصص از نيازهاي طبيعي انسان است و كسي نمي تواند به آن خرده بگيرد. مشاوره عاملي موثر و ياري دهنده در مسير پيروزي و موفقيت است. البته هر كسي شايسته نظر خواهي و مشورت نيست. مشورت زماني كارساز و مفيد خواهد بود كه طرف شور داراي خصوصيات لازم باشد و به ما در شناخت خواسته ها، اهداف و تواناييها يمان ياري رساند.
يكي از شرايط مراجعه و مشورت، خبره بودن شخص مشورت دهنده است. اگر بخواهيد براي شروع كاري با آدمي مشورت كنيد كه اطلاعاتي در اين زمينه ندارد، او از آنجا كه دوست شماست و نمي خواهد شما زيان ببينيد فقط جنبه هاي منفي كار را در نظر مي گيرد و قادر به راهنمايي شما نيست. در حالي كه يك آدم كارشناس و يا آدم خبره با القاي افكار مثبت و دادن شهامت و اعتماد به نفس مي تواند راهنماي خوبي برايتان باشد.
اما بحث توسل به معصومين(ع)، مقوله اي جدا از مشورت و كمك خواستن از متخصصين است. مساعدت و كمك خواستن از معصومين با مراجعه به كارشناسان نه تنها منافاتي ندارد، بلكه توصيۀ خود معصومين(ع) بر بوده است كه در امور مختلف با كارشناسان مشورت كنيد.
پيامبر (ص) و ائمه اطهار(ع) علاوه بر اين كه خود مشاور مردم بودند و پيوسته به راهنمايي مردم مي پرداختند، با ديگران نيز مشورت مي كردند؛ مانند آن كه در بدر، پيامبر(ص) اين مسئله را كه مسلمانان بجنگند يا نه، به مشورت گذاشت و بعد از آن كه رأي اكثريت مبني بر جنگيدن اعلام شد، تصميم بر جنگ گرفت. نظاير اينها بسيار است كه رسول خدا و ائمه اطهار(ع) در كارها با اصحابشان مشورت مي كردند و امام رضا(ع) درباره سيره رسول خدا فرمود: رسول خدا پيوسته با اصحابش در كار مشورت مي كرد سپس بر انجام دادن آن تصميم مي گرفت.
شايان توجه است كه پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) خود، نياز به مشورت با ديگران نداشته اند و مشورت آنها با ديگران به منظور احترام و شخصيت دادن به مردم و رشد فكري آنان بوده است تا به مشورت، عادت كنند و بدانند كه مشورت با ديگران، عيب نيست و به شخصيت كسي لطمه وارد نمي آورد.
- نتيجه گيري:
1- عقل حكم مي كند وقتي در مسائلي كارشناس نيست؛ به متخصص آن مسئله رجوع كند. افراد در برخورد با مسائل ديني، دو دسته اند. يا مجتهد هستند و يا از مسائل ديني بي اطلاعند. در مواجهه با مسائل ديني، عقل حكم مي كند كه انسان بي اطلاع، به مرجعي يا بلدي رجوع كند كه او متخصص است.
2- «مشورت» و «مشاوره» از يك ريشه و به معناي مراجعه به افراد آگاه و مطلع براي راه يابي به حل مسئله و بهره گيري از تجارب و آگاهي ديگران است. نقش مشورت در زندگي، نقشي اساسي است. تحقيقات تجربي نشان مي دهد كه مشورت اگر مهم ترين نقش را در پيشرفت و استفاده بهينه از زندگي نداشته باشد، دست كم مي تواند يكي از بهترين نقش ها را ايفا كند.
پرسشگر گرامی:
ضمن تشکر از ارتباط شما با این مرکز؛ با توجه به کمبودهای متعدد امکانات و کاهش اعتبارات پاسخگویی، مرکز ملی پاسخگویی ناگزیر به تغییر رویکرد و اقدام به تمرکز سامانه پاسخگویی کرده است.
از این رو پاسخ سوالات خود را از سامانه های زیر دریافت نمایی