رابطه و دوستی دختر و پسر

سلام یه راهنمایی می خواستم امیدوارم بتونم از این برزخی که گرفتار شده ام نجات پیدا کنم من الان حدود یک سال است که با یک از همکلاسی های دوره کاردانی ام به صورت تلفنی در ارتباط هستم نوع مکالمه مان خیلی حالت رسمی ندارد اما خارج از محدوده ادب هم فراتر نمی رود. اغلب مباحثی نیز که درباره آنها صحبت می کنیم مربوط به رشته تحصیلی و یا نوع درس خواندن و مباحث کاری است، البته این را نیز بگویم که گاهی از دغدغه ها و مشکلات خود برای یکدیگر صحبت می کنیم و سعی می کنیم همدیگر را راهنمایی یا دلداری بدهیم برای توضیح بیشتر تماس های ما اینگونه نیست که تنها وقتی دچار مشکل یا سوالی شدیم صورت گیرد بعضی وقت ها برای احوالپرسی و گرفتن خبر از یکدیگر هم انجام می شود.(یعنی یک ارتباط عاطفی وجود دارد که وقتی از یکدیگر بی خبر می مانیم نگران می شویم).متاسفانه او مرا به نام خطاب می کند اما من به فامیل او را صدا می زنم. و نکته ی بعدی اینکه تبادلات علمی خوبی بین ما صورت می گیرد. از چهار پنج سال پیش تا الان که من این آقا را می شناسم دو سه بار هم مسائلی پیش آمد که مجبور بودیم برای صحبت درباره آنها با هم کافی شاپ برویم اما از این میزان فراتر نرفته، هیچ کدام هم درباره دیگری قصد و نیت سوئی نداریم. اما به ازدواج با هم فکر نمی کنیم چون تفاوت هایی داریم که می دانیم این کار صحیح نیست. در ضمن هر دوی ما سعی می کنیم انسان های معتقدی باشیم و عفت و پاکدامنی خود را حفظ کنیم. اما مدتی ست که دچار عذاب وجدان شده ام و احساس گناه می کنم. حال از شما این سوال را دارم آیا وجود چنین رابطه ای به لحاظ شرعی اشکال دارد؟