کلا ارزو داشتن پسندیده است یا نوعی دنیا طلبی
سؤال شما شامل دو قسمت است:
اینکه خداوند به وسیله دعا در جهت دستیابی به آرزوها، انسان را یاری می کند یا نه؟
در رابطه با این سؤال باید گفت: گاهی چیزی عقلاً و ذاتاً محال است. به طور طبیعی چنین چیزی شدنی نیست و هرگز وقوع پیدا نمی کند،پس آرزو کردن و در خواست آن بی معنا است. علاوه بر آن، اتلاف عمر ، فکر و بازماندن از حقایق است و چه بسا به اندیشه و مغز انسان آسیب برساند و مشکلات روانی در پی داشته باشد.
اما گاهی فکر می کنیم چیزی محال است، اما ذاتاً و عقلاً محال نیست؛ در این صورت باید در جستجوی علت های حقیقی و واقعی آن بر آمد و به جای آرزو کردن و خیال پردازی کمر همت بست و پس از شناسایی راهکارهای آن، در صدد تحقق آنها بر آمد؛ البته در این راه دعا و توسل به خداوند نیز بی تأثیر نیست و با دعا و در خواست از خداوند می توان برای تعجیل آن و فراهم شدن مقدمات و از بین رفتن موانع آن تلاش کرد.
واما در رابطه با قسمت دوم سؤال شما؛ آیا آرزو داشتن کاری پسندیده است و یا اینکه به نوعی دنیا طلبی محسوب می شود؟
آرزو دو گونه است: آرزوهای پسندیده و آرزوهای ناپسند و مذموم.
آرزوهای پسندیده:
امید زندگی را در این آرزوها باید جستجو کرد، چرا که اگر انسان به آینده‌خودش امیدوار نباشد، در زندگی حرکتی نخواهد داشت. در حقیقت زندگی انسان بی‌هدف و بی‌معنا می‌شود. از این رو قرآن کریم می‌فرماید: "لاَ تَیْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ"؛(1) "از رحمت خدا مأیوس و ناامید نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می‌شوند. "
آرزوهای ناپسند:
بخش دیگر از آرزوها آن حالت آرزومندی و آرزو اندیشی است که در منابع دینی از آن به "طول أمل" تعبیر شده است. آرزو اندیشی و خیال بافی آن است که انسان آن قدر غرق در آرزوهای طولانی بشود که واقعیت‌های زندگی را فراموش کند. این نوع آرزوها به نوعی دنیا طلبی را در پی دارد که انسان را از واقعیت‌ها دور میکند و از هدف زندگی باز می‌دارد، یک حالت خیال بافی و خیال اندیشی در انسان ایجاد میکند. چنین افرادی وقتی متوجه خسارت می‌شوند که کار از کار گذشته است. قرآن کریم خطاب به پیامبر می‌فرماید: ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ؛ کافران را رها کن تا بخورند و بهره‌برداری کنند. مشغول آرزوهای خودشان باشند که به زودی نتیجه‌اعمال شان را بیابند. "(2)
از امیرالمؤمنین علی(ع) روایت شده: "یا ایها الناس إن أخوف ما أخاف علیکم اثنان اتباع الهوی و طول الامل؛
ای مردم! بیش ترین چیزی که بر شما می‌ترسم، دو چیز است: یکی پیروی کردن از هوای نفس، دوم آرزوهای طولانی. " در ادامه می‌فرماید: پیروی از هوای نفس شما را از حق باز می‌دارد، اما طول أمل باعث می‌شود که آخرت را فراموش کنید. "(3)
بنا بر این اسلام آرزوهایی را که در آن به نوعی حرکت و امید به آینده را در انسان ایجاد می کند و به زندگی او سمت و سویی می دهد؛ تأیید کرده و از طرفی آرزوهایی را که انسان را از یاد خداوند و آخرت باز می دارد و به نوعی او را به غفلت می کشاند نکوهش کرده است.
موفق باشید.
پی نوشت ها :
1. یوسف(12)آیه 87.
2. حجر(15) آیه 3.
3. نهج البلاغه، خطبه 28.
