استمنا

پرسشگر گرامی! برای حکم به نجاست، چیزی لازم است که انسان یقین داشته باشد. (1) یقین، یعنی این که بدانید به طور صد در صد یک چیز نجس می باشد. بنابراین، اگر شما یقین به نجاست اشیا و وسایل خانه دارید، آن وسایل نجس می باشد؛ اما اگر شک داشته باشید و یک در صد هم احتمال پاک بودن را بدهید، شستن بر شما واجب نیست.
نکته ای که نیاید از آن غافل ماند، این است که شستن همه وسایلی که نجس شده است - در صورت نجاست - لازم نیست؛ بلکه فقط شستن آن وسایلی که انسان نسبت به آن ها تکلیف دارد، واجب است؛ مثلا در خوردنی ها و آشامیدنی ها و یا لباس نماز.
شستن بقیه وسایلی که نجس شده، واجب نیست؛ مثلا شستن مبل، دیوار یا میز واجب نیست.
در صورتی که شما وسواسی هستید، باید به شک های خود اعتنا نکنید و مانند بقیه افراد عمل کنید؛ یعنی ببینید که آن ها چگونه عمل می کنند و چه مقدار وقت برای شستن می گذارند، شما هم مانند آن ها عمل کنید.
اما در خصوص نماز و روزه های شما باید بگوییم که:
ممکن است شما اصلا جنب نشده باشید؛ زیرا جنابت در اثر خارج شدن منی حادث می شود و در زنان هم خیلی کم اتفاق می افتد که منی خارج شود و آبی که در اثر تحریک کم شهوت از انسان خارج می شود، «مذی» نام دارد و پاک می باشد.
توضیح این که:
زن، با دو چیز جنب می شود و هرگاه جنب شود، باید غسل جنابت کند:
1. داخل شدن آلت تناسلی مرد به جلو یا عقب زن که اگر به اندازه ختنه گاه یا بیش تر داخل شود، زن و مرد هر دو جنب می شوند؛ هرچند منی خارج نشود.
2. بیرون آمدن منی، چه در خواب باشد یا در بیداری.
اگر زن بر اثر تحریک های جنسی به قدری تحریک شود که به اوج لذت و شهوت جنسی برسد و در آن حال، مایع زیادی از او خارج شود، جنب می شود. زن اگر یقین به خارج شدن منی پیدا کند، جنب می شود. اگر یقین پیدا نکند، جنب نمی شود.
بنابراین، مواقعی که زن بر اثر تحریک های شهوانی مقداری لذت می برد و در آن حال، رطوبتی از او خارج می شود، چون به اوج شهوت نرسیده، جنب نمی شود. رطوبت خارج شده هم، پاک است. وضو و غسل را باطل نمی کند. (2)
اوج لذت و شهوت، به حالتي گفته مي شود که در آن حال معمولا انسان از خود بي خود مي شود و لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال، انسان احساس تخليه شدن و ارضا مي کند. حالت شهوتش تمام شده و غالبا بدنش سست مي شود. حالت تحريک آميزي را که قبل از تخليه شدن داشت، دیگر ندارد. مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
در صورتی که یقین داشته باشید که جنب شده اید:
نماز هایی که در حال جنابت خوانده اید، باید قضا کنید. البته آن مقداری را که یقین دارید از شما قضا شده، باید بخوانید؛ مثلا اگر انسان شک دارد که نماز بیست روز از او قضا شده است یا نماز سی روز، اگر همان بیست روز را بخواند، کافی است. (3)
در مورد روزه در صورتی که نمی دانستید که به سبب خارج شدن منی جنب می شوید و غسل جنابت بر شما واجب می شود و در یاد گرفتن احکام هم کوتاهی نکرده اید، روزه های شما صحیح است و قضا ندارد. (4)
ولی در آن مقداری که در یاد گرفتن احکام کوتاهی کرده باشید، لازم است که روزه ها را قضا کنید و کفاره هم بر شما واجب می باشد.
در کفاره به ازای هر روز باید یا شصت روز روزه بگیرید و یا به شصت فقیر طعام بدهید. (5)
توجه داشته باشید که اگر شما در آن روزهایی که جنب بوده اید و نمی دانستید، اگر یک غسل واجب و یا مستحب مانند غسل حیض و یا غسل جمعه انجام داده باشید، کفایت از غسل جنابت می کند و تا زمانی که دوباره استمنا نکرده باشید، نماز و روزه شما صحیح بوده است. (6)
برای آن که قضا کردن نماز ها موجب مشقت نشود و فشار بر شما نیاید و از اصل کار هم به کلی منصرف نشوید، راه آسان، قضا کردن تدریجی است؛ یعنی می‌توانید با هر نماز واجب، یک نماز قضا بخوانید؛ مثلا با نماز صبح، یک نماز صبح را قضا کنید. با نماز ظهر و عصر ،نماز قضای ظهر و عصر به جا آورید. همچنین با نماز مغرب و عشا، مثل همان را قضا کنید. در صورتی که در ایام تعطیلی وقت بیش تری داشته باشید، در یک روز چند شبانه روز نماز قضا بخوانید. خلاصه این که هر گاه در طول شبانه روز وقتی پیدا کردید، می توانید قضای نمازها را به جا آورید.
در ضمن، می توان مستحبات نماز مانند: اذان، اقامه و قنوت نمازها را نخوانید. فقط واجبات را به جا آورید تا زودتر قضای نمازها تمام شود.
همان گونه که در اول گفتیم، اگر جنب نشده باشید، قضا کردن لازم نیست.

پی نوشت ها:
1. آیت الله سیستانی، توضیح المسائل، م 115.
2. همان، م 345.
3. همان، م 1364.
4. آیت الله سیستانی، منهاج الصالحین، ج 1، ص 326.
5. آیت الله سیستانی، توضیح المسائل، م 1632.
6. همان، م 387.