اساتید محترم از یک طرف در رساله عملیه حتی یک ذره ترشح از نجسی را دقت نموده اید واز طرفی اگر ما همین را بخواهیم رعایت کنیم ودچار شستشو ی زیاد میشیم به ما میگوئید وسواسی؟ بالاخره چه کنیم؟ اینکه میگوئید به یقین برسید حتما به یقین رسیده ایم که اون قسمت را آبکشی میکنیم ولی شما فکر کنید ما در روز چندبا دستشویی میریم وچندبار دچار این ترشجات نجسی می شیم وهربار آبکشی؟ باور کنید وسواسی نیستیم منتهی مثل اینکه زیادی دینداریم وباعث اذیتمون میشود آیا راهی هست؟ برای رهایی از این تزشحات نجسی؟ ویا اصئلا میشود نجاساتی مثل بول ومنی وغائط را که مرتب با اونها سر وکار داریم را فقط کثیف اعلام کنید واینطور امثال بنده اینهم به زحمت نیفتیم؟
پرسشگر گرامي با سلام سپاس از ارتباط تان با اين مرکز
شستشوي زياد و توجه بيش از اندازه به اين مسايل علامت دينداري نيست .اگر اين طور باشد بيش تر مردم متدين كه اين مقدار شستشو نمي كنند، بايد بگيم ديندار نيستند يا پيامبر و ايمه (ع ) كه اين طور نبوده اند ، بايد بگوييم ديندار نبوده اند . مسلما اين حرف درست نيست . براي رهايي از اين دقت ها بايد به عرف مردم مراجعه كنيم . نحوه شستشوي خود را با آنان تطبيق بدهيم. در اين صورت ديگر اذيت نمي شويم . بول و غايط و مني از نجاسات هستند . (1) ولي نبايد زياد دقت بکنيد . تا يقين صد در صد به نجاست چيزي نکرده ايد، پاک حساب کنيد .
پي نوشت:
1 . امام خميني، توضيح المسايل ،مسئله 83 .
