اگر كسي كه ازدواج كرده باشد اما در لحظات سختي كه با همسرش اختلاف دارد به عشق قبلي خود فكر كند و آرامش بگيرد گناه است؟

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
از نظر شرعي فكر گناه(يعني تفكر در انجام يك گناه) گناه نيست ،چه رسد به فكرهاي چنيني كه انجام هيچ گناهي در ذهن متفكر خطور نمي كند.
البته احتمال دارد روابط عشقي پيشين پر از گناه و معصيت بوده ، ولي يادآوري آن به هيچ وجه گناه محسوب نمي گردد.
اما از نظر روانشناختي اين گونه افكار به هيچ وجه افكار كارآمد و مثبت محسوب نمي گردند . در بيش تر موارد آسيب زا به نظر مي رسند. اين افكار اگر به حربه اي براي فرار از حل واقعي اختلافات زناشويي و پناه بردن به عالم تخيلات و روياها (بدون كوچك ترين اقدام عملي در جهت بهبود روابط )باشد ،قطعاً بسيار مخرب است. زن وشوهر در اختلافات زناشويي بايد به جاي روياپردازي هاي بي ثمر، به مواجهه با مشكل و حل آن بپردازند.
خوبي ها و لحظات خوبي كه با عشق قبلي خود داشته ايد، منحصر به شرايط ويژه قبل از ازدواج (كه طرفين هيچ تعهدي نسبت به يكديگر ندارند و صرفاً به دوستي و معاشقه با هم مي پردازند)است . اگر با عشق قبلي خود نيز ازدواج مي كرديد، وضع بسيار متفاوتي از وضع كنوني نداشتيد.
چه بسا اگر با شوهر فعلي خود نيز روابط پيشيني داشتيد، بر صحت اين مدعا مهر تأييد مي زديد.
دنيا دار مكافات است . هيچ كس از جمله شما نمي تواند ماه ها و سال ها ( بر خلاف رضايت خدا و بدون هيچ مجوز شرعي)با جنس مخالف خود رابطه دوستي برقرار كند و ثمرات آن را در آينده زندگي زناشويي خود شاهد نباشد. چه بسا مشكلات امروز شما ريشه در عدم رعايت ها به ظاهر پيش پا افتاده داشته باشد.
ما روانشناسان همواره به دختران درباره عوارض شوم دوستي دختر و پسر بر زندگي زناشويي آينده هشدار مي دهيم. شايد اگر در آزمايش هاي الهي گذشته سربلند بيرون مي آمديد ،رضايتمندي به مراتب بيش تري از زندگي زناشويي خود داشتيد يا اساساً با فردي به مراتب بهتر از ايشان ازدواج مي كرديد. بنابراين به جاي ادامه دادن فكري فرايند عشقي گذشته، بايد به ترميم آن و اصلاح رابطه با همسر خود بينديشيد.
احتمال سوء برداشت از نامه بسيار كوتاه شما بسيار بالاست. به همين علت پيشاپيش از سوء تفاهم هاي احتمالي پوزش مي طلبيم.