با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
در قرآن نيامده که :"زنان را براي آسايش مردان آفريدم" بلکه فرموده:
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (1)
و از نشانه‏هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد، و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد در اين نشانه‏هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‏كنند!
مخاطب در اين آيه انسان ها هستند نه فقط مردان. آيه مي فرمايد از نشانه هاي من اين که براي شما همسراني آفريدم تا در کنار آنها آرام بگيريد. و بين شما و همسرانتان محبت و عطوفت قرار دادم و در اين خلقت نشانه هايي است براي آنان که اهل تفکر مي باشند.
زن در کنار مرد آسايش مي يابد و مرد در کنار زن و هر دوي آنها ناقص اند و احتياج به جفت دارند تا در کنار او کامل شوند و آرامش يابند.
در آيه ديگري اين حقيقت و کامل شدن و آرامش يافتن زن و مرد در کنار جفت را به اين گونه بيان مي کند:
هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن‏(2)
آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (هر دو زينت هم و سبب حفظ يكديگريد).
اما اين که زنان دام هاي شيطانند،اين حديث به نقل از رسول خدا رسيده است.(3) البته راوي هاي آن شناخته شده نيستند و از لحاظ سندي خيلي معتبر نيست ولي چون به نظر عالمان، مطلب خلاف قاعده و عقلي در ان نيست، قبول شده و نقل گرديده است. ما از سنديت آن يا از جعلي بودنش دفاع نمي کنيم و لي مي گوييم بر فرض که رسول خدا اين سخن را فرموده باشد، نقصي براي زنان نيست بلکه بيان حقيقتي است که براي همه عيان مي باشد. اين که چيزي دام شيطان باشد، به معناي بد و خبيث بودن آن چيز، نيست بلکه شيطان از آن چيز به علت مطلوبيت فوق العاده اش استفاده مي کند. طبيعي است چيزي که مطلوب آدمي و ارزشمند نباشد، ريسمان صيد براي شيطان نمي شود. يکي از ريسمان هاي صيد شيطان مال است که در قرآن از آن به "خير" تعبير شده است(4).
بنا بر اين چون مردان به زنان علاقه دارند، شيطان از اين مطلوبيت زنان استفاده مي کند و ريسماني براي به دام انداختن مردان از آن براي خود مي سازد هم چنان که از مردان نيز به عنوان دام هايي براي منحرف کردن زنان استفاده مي کند ولي اين دام کارآيي زيادي ندارد.
پي نوشت ها:
1. روم(30)آيه21.
2. بقره(2)آيه 187.
3. المجازات النبويه، سيد رضي، ص202؛ تفسير ابوالفتوح رازي، ج4،ص34؛ کنوز الحقايق، مناوي، ج1،ص 150.
4. بقره(2)آيه180.