اگر چه برخی از این دستور ها مستند به روایات است. اما دلیل قطعی نیستند، بلکه نشان از اقتضاهایی است که شاید نتوانیم وجه علمی آنها را بیابیم. در هر حال با صدقه و دعا و توکل می توان از این اقتضاها در امان بود.
(مراد از اقتضا این است که این امور علت تامه و صدردصد نیستند. )
در وسائل الشیعه به احادیث مختلفی اشاره شده است از جمله، زفاف در شب های قمر در عقرب و شب های آخر ماه که ماه دیده نمی شود ، مکروه شمرده است، به این جهت که ممکن است فرزند سرنوشت خوبی نداشته باشد یا سقط شود، همچنین جماع در شب هایی که ماه می گیرد یا بین طلوع فجر تا طلوع آفتاب و بعد از غروب تا از بین رفتن سرخی طرف مغرب (شفق) و در روزهایی که باد سیاه یا سرخ یا زرد می وزد، کراهت دارد.(1)
یا در حلیه المتقین اشاره شده است که در حال جماع به عورت زن خویش نگاه نکنید که باعث کوری فرزند می شود.(2)
این نهی ها هیچ کدام تحریمی نیستند، بلکه کراهت دارند. بهتر است رعایت گردد . اگر گاهی شخص ناچار یا نیازمند به این گونه جماع شد، با دادن صدقه خود و فرزند احتمالی را به خدا بسپارد که در پناه خدا محفوظ خواهند بود.
پی نوشت:
1.عاملی شیخ حر،وسائل الشیعه،موسسه آل البیت، قم، نوبت اول،سال 1409ق،ج14،ص80.
2.علامه مجلسی،حلیه المتقین، ناشر عصر جوان،چوبت اول سال 1384ش،ص 107.