۱۳۸۹/۰۵/۲۳ ۱۵:۰۳ شناسه مطلب: 16482
با سلام من در خانواده شتوغی زندگی میکنم با افراد خانواده مشکلی ندارم ولی با فرهنگ زن برادرم و طرز تربیت کودکش که بسیار بی ادب است خیلی مشکل دارم البته احساس میکنم از دوران نوزادی وی تا الان من او را به انازه و مثل خواهرزاده هایم دوست ندارم و به خاطر همین در همه موارد با که 6 سالسن دارد وخودم که 19 سال سن دارم مشکل دارم مدام بی ادبی میکند و پررویی وگستاخی البته اشتباه نشود او از مادرش تمام حرف و صحبتهایش را تقلید میکند چون مادرش فردی است که به خود در تربیت فرزند زحمت نمیدهد و داءم برای اشتباهاتش دیگران را مقصر میداند و من هم هرچه سعی میکنم با بچه برادرم درست رفتار کنم و به ائ بفهمانم کارش اشتباه است با هم دعوا میکنیم و فایده ندارد و هر روز لوستر میشود ومن به خاطر رفتارم عذاب وجدان میگیرم
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
براي ارايه يك الگو آن هم درباره كودك نبايد از ابزار بدرفتاري متقابل استفاده كنيد. بايد بدانيد كه يك كودك در شرايط شناختي بالايي به سر نمي‌برد. بنابراين نمي‌توان انتظار داشت كه بتواند رفتارهاي نامناسب را ارزيابي كند و سپس آن را ارايه نمايد؛ هر چند در مورد افراد بزرگسال هم بدرفتاري در برابر بدرفتاري معمولاً به يك وضعيت افزايش پرخاشگري منجر مي گردد.
به فرهنگ زن برادرت كاري نداشته باشيد؛ اساساً اين مسأله به شما ارتباطي ندارد و كاري هم نمي‌توانيد دربارة آن ها انجام دهيد. هميشه تلاش كنيد تا با يك مسأله از اين جهت كه با شما مرتبط مي‌شود، برخورد كنيد؛ در اين صورت بهتر خواهيد توانست آن رفتار را كنترل كنيد. با يك مثال اين مسأله را توضيح مي دهم. ممكن است زن برادر شما فردي دروغگو باشد و اين نبايد كانون همت شما براي ايجاد تغيير قرار گيرد؛ بلكه هدف رفتاري دقيق در اين جا آن است كه نبايد به من دروغ بگويد. هر گونه هدف رفتاري كلي كه در حيطه تغيير شخصيت قرار گيرد ، نمي‌تواند در دسترس ما باشد و اساساً امري است بيهوده. ما مي‌توانيم رفتار ديگران را -و از جمله همان كودكي كه از آن ياد مي‌كنيد- نسبت به خودمان تغيير دهيم . تغيير شخصيت نه ممكن است و نه لازم.
يكي از راه‌هايي كه مي‌توانيد بر آن تمركز كنيد و معمولاً ما از آن غافل هستيم، ايجاد يك سيستم حمايت و تقويت از رفتارهاي خوب است. بنابراين مي‌توانيد رفتارهاي خوب برادرزاده تان يا رفتارهايي كه در نظر شما مطلوب است ، تشويق كنيد.
محروميت نيز يكي از روش هاي مناسب در زمينه تغيير رفتار است كه مي‌توانيد آن را به صورت مناسب دربارة برادر زاده خودتان به كار گيريد. منتهي بايد به ياد داشته باشيد كه افراط در اين امر مي‌تواند به انزواي كامل او منجر گردد. همچنين بايد به ياد داشته باشيد كه مشكل شما با او تنها در حيطة رفتار است و نبايد آن را به حيطة شخصيت او سرايت دهيد. به همين دليل هم بايد از توهين فاصله بگيريد. نبايد بگوييد كه من ديگر تو را دوست ندارم؛ بلكه گفته مي‌شود از اين رفتارت ناراحت هستم. در مورد بي توجهي و محروميت از ارتباط با شما نيز به ياد داشته باشيد كه براي مدت طولاني به اين كار مبادرت ننماييد .در برابر رفتارهاي خوب او در طول اين مدت نيز تشكر مي كنيد؛ مثلاً ممكن است براي ما در اين بين يك ليوان آب بياورد، در اين صورت ما از او تشكر مي‌كنيم اما نه آن چنان كه رفتار نامطلوب خودش را فراموش كند. هرگاه از شما پرسيد كه عمه چرا با من صحبت نمي كني، در پاسخ مي گويي كه نبايد به من مي گفتي ... يا نبايد .... را انجام مي دادي. به هر حال توجه داشته باشيد كه در بسياري موارد ما هستيم كه به ديگران اجازه بدرفتاري به ديگران عليه خودمان را مي دهيم.
