۱۳۸۹/۰۴/۰۹ ۱۱:۲۵ شناسه مطلب: 13471
درباره اینکه امر به حجاب به مومنان هست نه به مسلمانان.. که قران میگوید به زنان مومن بگو حجاب خودرا داشته باشند...و ایات مشابه و میدانیم که اسلام با ایمان فرق دارد. پس هرکس بی حجاب باشد مسلمان هست اما مومن نیست .. ایا حجاب سمبل اسلام است؟ ایا کسی که حجاب رو قبول نداشته باشه کافر و مرتددهست؟با اینکه دستور برای مومنان هست.
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
ايمان يعني باور که امري دروني است .جز خدا و اولياي خدا که به اراده او از باطن ها آگاهند، کسي نمي تواند راجع به بود و نبود آن در فردي نظر قطعي بدهد.
اسلام آوردن و بر زبان راندن شهادت به يگانگي خدا و رسالت پيامبر اسلام، اولين مرحله اسلام و ايمان است . موظفيم کساني را که شهادتين را بر زبان رانده اند، مسلمان و مؤمن بدانيم.
احکام و تکاليف هم براي همه کساني است که که شهادتين را بر زبان رانده و به حوزه اسلام وارد شده اند. اگر هنگام خطاب و توجيه تکليف قرآن از مکلفان با عنوان"مؤمنون و مؤمنات" يادآوري مي کند، براي اين است که به آنان گوشزد کند لازمه ايمان رعايت اين احکام است . صرف ادعا کافي نيست، نه اين که اين احکام مختص مؤمنان است و مسلمان ها معاف هستند.
در تکاليف فردي و در محيط اختصاصي مسلمانان اگر عمل کنند که خدا شاهد است و مستحق پاداش مي شوند. اگر عمل نکردند که محروم از پاداش و مستحق کيفرند اما احکام اجتماعي و هنگام حضور در اجتماع تحت نظارت حکومت هستند . اگر افراد به وظيفه اجتماعي عمل نکنند، حکومت براي حفظ سلامت اجتماع موظف به برخورد با آنان است.
احکام پوشش و عفاف از احکام اجتماعي است. زنان و مردان بايد هنگام حضور اجتماعي و در مقابله با نامحرم، هم از چشم چراني خود داري ورزند و هم عفت را مراعات کنند . هم زنان مسلمان و مؤمن موظف هستند زينت هاي طبيعي و عاريتي خود را -جز زينت هايي که ظاهر است_ بپوشانند . اگر افرادي هنگام حضور اجتماعي عفاف و پوشش متناسب را رعايت نکنند يا اهل چشم چراني باشند، حکومت موظف به برخورد با آنان است.
اسلام اگر فقط به زبان باشد و در مرحله عمل نمود و ظهور و بروز نداشته باشد، فقط فايده دنيوي داشته ، فرد را مشمول احکام اسلام مي کند اما فايده آخرتي ندارد، زيرا ايمان هم اقرار زباني است و هم اعتقاد قلبي و هم عمل با اعضا و جوارح.
کسي که به احکام حجاب و آيات و روايات وارد در اين موضوع عمل نکرده ، اگر به اين احکام آگاهي و باور دارد و خود را موظف مي دانسته و عمل نکرده که گناهکار است . البته هنگام حضور اجتماعي علاوه بر گناه ،مجرم است و حکومت مي تواند مطابق قانون او را کيفر کند اما اگر با وجود علم و آگاهي، به اين احکام باور ندارد و منکر آن ها است که انکار احکام دين کرده ، در صورتي که ضرورت و وجوب قطعي برايش ثابت شده و باز هم منکر است ، منکر ضروري بوده و مرتد است.
آن که حجاب ندارد ،اگر علاوه بر نداشتن حجاب ، منکر آن هم هست و آيات و روايات وارده را با علم و آگاهي، انکار مي کند که مرتد است( مصداق اين بسيار کم است و کم مي توان يافت افرادي که با علم و اطلاع از اين آيات و آحکام ، منکر آن ها باشند)
اما اگر به آيات و روايات باور دارد و عمل نمي کند، مسلمان گناهکار است.
حجاب از مظاهر اسلام و احکام قطعي و بنا به نظر بسياري از احکام ضروري است . منکر آن مثل منکر نماز و روزه و...، مرتد است اما کساني که منکر نيستند، ولي عمل نمي کنند، فقط گناهکارند.