پرسش گر گرامي نگاه كردن به فرج همسر خود در غير حال جماع اشكالي ندارد. در حال جماع و عمل خاص نگاه به فرج حرام نيست، ولي مكروه است. زيرا به تعبير روايت شايد چيزي و حالتي را ببينيد كه موجب بدآمدن و تنفر او شود.
مقصود از جماع همان عمل خاص است كه هنگام دخول مكروه است به فرج همسر خود نگاه كند و به باطن او دقت كند چون موجب اشمئزاز نفس مي شود.
در روايات وارد شده كه هنگام عمل خاص نگاه به باطن (فرج) موجب كوري فرزند مي شود. در روايت امام صادق (ع) آمده:« فِي الرَّجُلِ يَنْظُرُ إِلَى امْرَأَتِهِ وَ هِيَ عُرْيَانَةٌ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِكَ وَ هَلِ اللَّذَّةُ إِلَّا ذَلِكَ (1) كه آيا مرد به همسرش نگاه كند در حالي كه همسرش عريان است حضرت فرمود اشكالي ندارد و آيا لذت غير از اين است.»
در روايت ديگر از امام صادق(ع) سؤال شده:«أَ يَنْظُرُ الرَّجُلُ إِلَى فَرْجِ امْرَأَتِهِ وَ هُوَ يُجَامِعُهَا قَالَ لَا بَأْسَ (2) كه آيا مرد به فرج همسرش نگاه كند در حال جماع حضرت فرمود اشكالي ندارد.» ولي در روايت ديگر سؤال شده: كه آيا مرد در فرج همسرش نگاه كند در حال جماع؟ حضرت فرمود: «لَا بَأْسَ بِهِ إِلَّا أَنَّهُ يُورِثُ الْعَمَى (3) اشكالي ندارد لكن سبب كوري مي شود».
در اين روايت «في فرج المرأه» دارد در روايات ديگر «الي باطن فرج امرأته»» بوده شايد معنايش اين باشد كه نگاه به ظاهر فرج اشكال ندارد. ولي نگاه به باطن فرج مكروه است و تعليل شده «فلعله يري مايكره»(4)؛ نگاه نكند به باطن فرج ،زيرا ممكن است چيزي ببيند كه بدش بيايد و نيز به خاطر اين كه سبب كوري مي شود.
ولي در هر حال اين نگاه حرام نيست و فقط حكم كراهت دارد.
پي نوشت ها :
1.شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، مؤسسه آل البيت عليهم‏السلام قم، 1409 ه.ق، ج 20، ص 120.
2. همان، ص 121.
3. همان.
4. همان، ص 124.
موفق باشید.

پاسخ:
جريان حضرت زينب در كتاب هاي معتبر ذكر نشده است. اين مطلب برگرفته شده از كتابي بنام" نورالعين في مشهد الحسين" مي باشد كه نويسنده آن مشخص نيست و تنها به ابراهيم بن محمد نيشابوري اسفرايني نسبت داده مي شود كه شخصي اشعري مذهب و شافعي مسلك بود و بسياري از علما به بي اعتبار بودن آن اشاره كرده اند.
محدث قمي در اين باره مي نويسد: نسبت شكستن سر به جناب زينب (س) و اشعار معروفه نيز بعيد است از آن مخدره كه عقيله هاشميين و عالمه غير مُعَلّمه و رضيعه ثدى نبوّت وصاحب مقام رضا و تسليم است.
(1)همچنين عالم بزرگوار آيت الله حاج ميرزا محمد ارباب نيز در خصوص بي اعتبار بودن كتاب نورالعين و بي اساس بودن گفته هاي مسلم جصاص تاكيد دارد.(2)
با توجه بر اينكه اين مطلب مدرك معتبر ندارد، مورد تاييد ايشان نيز نمي باشد، همچنين اين امر نمي تواند دليل جواز بر قمه زدن باشد، چون اين امر صحت ندارد تا مورد استناد قرار گيرد. افزون بر آن، چون قمه زدن موجب وهن مذهب شيعه وسوء استفاده دشمنان واقع مي شود، جايز نيست. آية الله خامنه اي درباره حرمت قمه زني فرموده:
قمه زنى علاوه بر اينكه از نظر عرفى، از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمى‏ شود و سابقه‏ اى در عصر ائمه «عليهم السلام» و زمان هاى بعد از آن ندارد و تأييدى هم به شكل خاص يا عام از معصوم(ع) در مورد آن نرسيده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى‏ شود. بنابراين در هيچ حالتى جايز نيست.(3)

پي نوشت ها:
1. شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، موسسه انتشارات هجرت قم، 1378ه، چاپ سيزدهم، ج1، ص753.
2. الاربعين الحسينيه، ميرزا محمد ارباب، چاپ اسوه، ص 232.
3. آية الله خامنه اي، استفتائات، ص 326، م1461.
موفق باشید.