پرسش 1:
رابطه ي دو صفت ستار و غيور بودن خدا ؟
پاسخ:
سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما ؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
ناموس از زبان يوناني به زبان عربي و از آن به فارسي آمده است. معاني مختلف دارد، از آن ميان : احکام شريعت و قانون الهي، منزل، خانه، صاحب منزل و خانه و سراي، صاحب راز
است.(1)
«قلب تو از نواميس الهيه است» بازتاب اين سخن حکما است : «القلب حرم الله، فلا تسکن في حرم الله غير الله؛ قلب حرم خداوند است، پس در حرم خدا غير خدا را جاي ندهيد».
بنابراين چون خداوند غيور است، دوست ندارد که در حرم امن او که قلب بندگانش است ، غير او جاي بگيرد. چون آمدن غير در قلب مؤمن ، ورود نامحرم در حرم امن و اختصاص خداوند است . خدا اجازه نمي‌دهد غيري در حرم او وارد شود. پس غيور گفته شده.
خداوند ستار العيوب است، يعني تا جايي که امکان دارد، اسرار بندگان خود را حفظ مي‌کند و عيوب را مستور مي‌دارد و نمي‌گذارد کسي اطلاع يابد، ولي از مجموع آموزه‌هاي ديني و مناجات ائمه(ع) به دست مي‌آيد که اسم ستار و غيور ظهور و تجلي خاص خود را دارد، مثلاً اسم ستار بيشتر در جايي تجلي مي‌کند که کسي از روي جهل و يا فريب شيطان و هواي نفس و نه از روي عناد و طغيان دست به گناه بزند، خداوند ستار العيوب است. با اسم ستار تجلي مي‌کند و نمي‌گذارد کسي بر گناه بنده‌اش اطلاع پيدا کند، ولي اگر معصيت و سرکشي از حد بيرون رفت و از روي طغيان و تکبر در برابر اوامر الهي که ناموس الهي است ظاهر شد، خداوند ممکن است با اسم غيور تجلي کند و او را رسوا سازد، چون غيرت الهي اجازه تکبر و طغيان به کسي نمي‌دهد، از اين رو وقتي ابليس در برابر او تکبر نمود، آن گونه او را روا ساخت و گرفتار لعن و نفرين ابدي نمود.

پي‌نوشت‌:
1. لغت‌نامه دهخدا، ماده ناموس.