ماجرای ضرب سکه در زمان امام باقر(ع) یا امام سجاد(ع) را بفرمایید.
دمیلی در «حیات الحیوان» و بیهقی در «مصابیح» و جرجی زیدان در «تاریخ تمدن اسلامی»، نوشته اند؛ یک روز عبدالملک مروان که بین 65 تا 86 هجری خلیفه بود، متوجه پارچه هایی شد که روی آنها به زبان رومی «ابو روح القدس» نوشته شده است، دستور داد که جلوی این کار را بگیرند، و شعار اسلامی « شهدالله انه لااله الا هو» بنویسند. امپراطور روم از این کار ناراحت شد و هدایایی برای وی فرستاد و خواهش کرد که پارچه ها به وضع قبلی برگردد، این کار سه بار با هدایای بیشتر انجام داد، هر بار عبدالملک نمی پذیرفت، و در آخر تهدید کرد که اگر این کار را نکنی، ما روی سکه های رومی کلمات توهین آمیز نسبت به پیامبر شما می نویسیم.
عبدالملک در بن بست قرار گرفت و شخصی به نام روح بن زنباع که دوست و از طرفداران و درباریان بود، پیشنهاد داد که راه حل را از علی بن الحسین (ع) در مدینه بخواهید. پیام به حاکم مدینه داد که 300 هزار درهم به ایشان و 200 هزار درهم خرج سفر بدهید، وقتی حضرت (ع) به شام رسید، پیشنهاد داد که بر اساس سکه های آنان، ضرب سکه بزنند، و یک نمونه از سکه ها را هم برای امپراطوری روم بفرستد.
در مورد این جریان از لحاظ محتوایی نقد و مناقشه درونی شده ، مرحوم سید جعفر شهیدی، در کتاب «تاریخ تحلیلی اسلام»، می گوید: آن زمان کشور مصر، کشور اسلامی بوده است و مسیحیت وجود نداشته است، و آن درباری هم از دشمنان اهلبیت (ع) بوده است. همچنین استاد سید جعفر مرتضی عاملی در « دراسات و البحوث فی التاریخ الاسلام» اشکالاتی می کند، از جمله اینکه این قضیه در زمان امام سجاد (ع) باید اتفاق افتاده باشد و اضافه می کند ، اولین سکه را عبدالملک نزده اند، بلکه در موزه ی مصر سکه هایی وجود دارد که نشان می دهد اولین سکه با آیات قرآن در دو طرفش، در زمان خلافت امیرالمومنین علی (ع) در بصره ی عراق ضرب شده است، و عبدالملک به پیشنهاد امام سجاد (ع) ، آن را دوباره احیاء کرده است.
