ابن تیمیه که بود؟
ابن تیمیه عالم حنبلی، در قرن 8 در دمشق زندگی می کرده است، مسلط به علوم زمان خودش بوده است، و خودش را کمتر از ابن حنبل نمی دانسته است، ظاهر گرا ، فوق العاده مغرور و خیلی گستاخ و بد دهن بوده است، مثلا در کتابهایش ، از مرحوم علامه که اسم پدرشان مطهر است، به ابن المتنجس یاد می کند. همچنین با علمای اهل سنت شافعی و حنفی آن زمان در تفسیر آیه ی « الرحمن علی العرش استوی» و حکم مسافرت برای قبور اولیاء و انبیاء، اختلاف پیدا کرد. ایشان «استوی»را به معنی قعد و نشستن معنا می کرد، در نتیجه برای خدا جسمیت قائل می شد، و مسافرت برای قبور آنها را حرام می دانست. بارها با او منازعه کردند و یک بار دولت او را به مصر تبعید کرد، و با علمای آنجا نیز اختلاف پیدا کرد، و به فتوای بزرگان علمای آن زمان زندانی شد، و سرانجام در زندان و در سال 728 هجری فوت کرده است. بعدها در قرن 12 ، محمد بن عبدالوهاب از فکر او خط گرفت، و وهابیت را پایه گذاری کرد، لذا او پدر معنوی وهابیت است. اما ایشان موارد اختلاف را به ده مورد رسانده است، از جمله ، نماز کنار قبور، توسل و شفاعت خواستن و یا علی و یا محمد گفتن را شرک می داند.
