چرا پيامبر (ص) بر آيين حضرت ابراهيم (ع) بود، در حالي كه آخرين پيامبر قبل از ايشان، حضرت عيسي (ع) بود.
اين مطلب كه حضرت محمد (ص) پيش از نبوت پيرو چه شريعتي بوده است شديدا مورد اختلاف است و اگر اين سوال كننده محترم در جايي خوانده اند كه پيرو حنيف بوده است، حنيف به معناي يكتاپرستي است. زمان نوجواني حضرت، عده اي بودند كه به آن ها حنيف مي گفتند؛ يعني بت پرست نبودند ولي برنامه هاي عبادي آن ها براي ما روشن نيست.
حتي يك سند نداريم كه حضرت، تا پيش از نبوت بتي پرستيده باشد ولي مشخصا معلوم نيست كه ايشان بر چه آييني بوده اند. البته شواهدي در دست داريم كه فرشته اي عالي مقام، مواظب حضرت بوده است و ايشان تحت نظر آن فرشه تربيت الهي مي شده و وظائف خود را از ناحيه خداوند متعال دريافت مي نموده است. شاهد آن، علاوه بر روايات، بيان امام علي(ع) در خطبه 92 نهج البلاغه معروف به خطبه قاصعه است. زماني كه به توصيف حضرت رسول (ص) مي رسد مي فرمايد: وَ لَقَدْ قَرَنَ اَللَّهُ بِهِ ص مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلاَئِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ اَلْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلاَقِ اَلْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ، يعني: خداوند متعال عالي ترين فرشته را از زماني كه از شير باز گرفته شده بود بطور شبانه روزي ملازم او قرار داده بود و او را به راه مكارم اخلاقي مي برد.
همچنين روايتي در اصول كافي داريم كه بر اساس آن، حضرت، مانند حضرت عيسي (ع) كه از كوچكي به نبوت رسيد، نبي بود ولي رسول نبود. نبي يعني كسي كه از طرف خداوند به او الهام و وحي مي شود ولي مامور ابلاغ آن نيست. رسول كسي است كه آگاهي ها و دستورها را از خدا مي گيرد و علاوه بر اين كه خودش بايد عمل كند، بايد به ديگران نيز ابلاغ كند.
