فرقه بهائيت از چه زماني و با چه قصد و نيتي شروع شد؟ آيا اين فرقه از مسلمانان شناخته مي شوند؟
پيدايش بهائيت در زمان ناصر الدين شاه قاجار و بنيانگذار آن سيد علي محمد باب شيرازي بوده است. او در 1225 هجري قمري بدنيا آمد و در 1266 قمري كشته شد. كاري كرد كه در آن زمان به فتنه بابيت مشهور شد و در زمان ما، كسي آن وضع نابسامان را بياد نمي آورد ولي در زمان خودش به يك گرفتاري بزرگ تبديل شده بود و بسياري از مردم ساده را گمراه كرد.
ابتدا گفت كه من باب و نماينده امام زمان (عج) هستم. كم كم كه كارش گرفت گفت كه من خود امام زمان (عج) هستم. بنابراين يكي از اصول اساسي اين فرقه مهدويت و خاتميت است؛ زيرا ادعاي پيامبري كرد و خاتميت حضرت رسول (ص) را انكار كرد.
بعد از اين كه كشته شد كساني پيدا شدند كه راه او را ادامه دادند. مخصوصا دو برادر بنام هاي ميرزا يحيي صبح ازل و ميرزا حسينعلي نوري معروف به بهاء الله راه او را ادامه دادند. ميرزا حسينعلي بهاء الله گفت كه من همان نور الهيه هستم كه انبياء به آن معروف اند. ادعاي نبوت كرد و به اين مناسبت پيروان بعدي به بهايي معروف شدند.
اين ها فرقه باطلي هستند و چيزهايي در دين وارد كرده اند كه جزء دين نيست. كار آن ها اسلام زدايي است و شيعيان آن ها را فرقه اي استعماري مي دانند و آن ها را جزو مسلمانان نمي دانند.
علاقمندان مي توانند به كتاب هايي كه در اين زمينه نوشته شده است مراجعه كنند.
