با سلام لطفا جواب سوالاتم رو دقیق مفصل و تفکیک شده بدهید چون میخوام کسی رو قانع کنم همراه با ذکر سند بسیار بسیار ممنون

پرسش: 1-بر اساس آيات الهي چهره‌ها در روز قيامت به چه صورتي خواهند بود؟

پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در بعضي آيات قرآن صورت انسان هاي مومن و كافر در روز قيامت را توصيف نموده است و همانطور كه در بعضي آيات آمده روز قيامت مجرمان با صورت هايشان شناخته مي شوند. خداوند مي فرمايد:«يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصي‏ وَ الْأَقْدامِ (1)؛ (آن روز) بدكاران به سيمايشان شناخته شوند، پس موى پيشانى آنها را با پاهايشان بگيرند.
- در دسته اي از آيات آمده كه صورت مومنان و كافران در قيامت با رنگ سفيد و سياه مشخص مي شود:
«فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سيئَتْ وُجُوهُ الَّذينَ كَفَرُوا وَ قيلَ هذَا الَّذي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ »(2)؛ كه چون كافران آن عذاب سخت را نزديك خود به چشم مشاهده كنند رخسار آنها (از خوف) زشت و سياه شود و به آنها گويند: اين همان عذابى است كه جدّا درخواست مى‏كرديد.
« يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إيمانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ وَ أَمَّا الَّذينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفي‏ رَحْمَتِ اللَّهِ هُمْ فيها خالِدُونَ »(3)؛ در روزى كه گروهى روسفيد و گروهى روسياه باشند، اما سيه رويان (را نكوهش كنند كه) چرا بعد از ايمان باز كافر شديد؟ اكنون بچشيد عذاب را به كيفر كفر و عصيان خود. و اما روسفيدان در رحمت خدا (يعنى بهشت) درآيند و در آن جاويد متنعّم باشند.
-- در دسته ديگري از آيات آمده كه در روز قيامت صورت مومنان حوشحال و صورت كافران غمگين است:
« وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ....وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ »(4)؛ آن روز رخسار طايفه‏اى (از شادى) بر افروخته و نورانى است....و رخسار گروهى ديگر عبوس و غمگين است.
«وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ »(5)؛ آن روز طايفه‏اى (كه اهل ايمانند) رخسارشان فروزان است. خندان و شادمانند. و رخسار گروهى گرد آلود غم و اندوه است.
«وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ »(6)؛ كه آن روز رخسار گروهى (كافر و متكبر) ترسناك و ذليل باشد.
«وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ »(7)؛ در آن روز، چهره‏هايى شادابند.
-- در برخي آيات هم آمده كه كافران و مجرمان را با صورت مي كشانند و بر مي انگيزند:
«...وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى‏ وُجُوهِهِمْ... »(8)؛ روز قيامت آنها را محشور مي كنيم بر رويهاشان (كشيده مى‏شوند).
-آيات ديگري نيز وجود دارد كه بيان كننده چگونگي عذاب الهي در مورد مجرمان است كه در بعضي مي فرمايد با صورت به آتش دوزخ مي افتند و در بعضي ديگر مي فرمايد كه ملائكه عذاب به صورت آنها مي زنند:
«وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (9)؛ و هر كس بدى به ميان آورَد، به رو در آتش [دوزخ‏] سرنگون شوند. آيا جز آنچه مى‏كرديد سزا داده مى‏شويد؟
پي نوشت ها:
1. الرحمن(55) آيه41 .
2. ملك(67) آيه27 .
3. ال عمران(3) آيه106 .
4. قيامه(75) آيات 22و24.
5. عبس(80) آيات38 - 40.
6. غاشيه(88)آيه2.
7. همان، آيه8.
8. اسراء(17)آيه97 .
9. نمل(27) آيه90 .
پرسش: 2براي يقين به آخرت و تقويت معاد باوري چه راه ‌كارهايي مفيد خواهد بود؟
2براي يقين به آخرت و تقويت معاد باوري چه راه‌ كارهايي مفيد خواهد بود؟
پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
ايمان و عقيده (از جمله ايمان به معاد و قيامت) از شناخت و آگاهي سرچشمه مي‌گيرد. شناخت صحيح و واقعي نتيجه‌اش ايمان حقيقي است. (چنان كه ايمان به خرافات نيز از اطلاعات غلط يا جهل برمي‌خيزد.)
شناخت هر چه دقيق‌تر و عميق‌تر باشد، ايمان و عقيده از ژرفاي بيش تري برخوردار مي‌گردد. در نتيجه همه وجود انسان از روح و روان و جسم و توان او را تحت تاثير نورانيت خود قرار مي‌دهد.
بنابراين كسي كه قيامت را درست بشناسد، از مقامات و درجات بهشت آن آگاهي لازم را به دست مي آورد. به معنا و مراتب «لقاء الله» و «رضوان الله» - كه در قيامت نور آفتابش خواهد درخشيد - معرفت پيدا مي كند. از دَرَكات جهنم و قهر و غضب پروردگار اطلاع لازم را كسب مي كند. مي داند كه خوشي ها و ناخوشي ها، خوشبختي ها و بدبختي هاي انسان در قَيامت به دنيايش مربوط مي‌شود. كسي كه مي خواهد اعتقاد به معاد را در دلش زياد كند بايد اينگونه عمل كند:
اولا با تلاوت آيات قرآن به ويژه سوره هاي مكي، و مطالعه تفسير آن آيات، ايمان خود را تقويت كند.
ثانيا از اين طريق به معرفت و شناخت خويش در مورد قيامت عمق و ژرفاي بيش تري ببخشد. زيرا نورانيت آيات قرآن و كلام خدا از يك سو، و تحصيل معارف قرآني در مورد معاد از سوي ديگر، قلب را پذيراي معارف و شخص را پيوسته به ياد قيامت مي‌اندازد.
ظرفيت شناخت خويش را در مورد خداوند افزايش مي‌دهد تا شوق و رغبت به لقاء الله و رسيدن به وصال حق تعالي در او افزايش يابد. هول و هراس از مرگ و قيامت در او فروكش مي كند، ايمانش به روز حسابرسي اعمال نيز تقويت مي گردد.
بنا بر اين دو عامل ذكر شده هم باعث تقويت ايمان به قيامت مي شود و هم نشان مي دهد كه فرد ايمان به قيامت دارد. از اين رو مي خواهد ازاين دو طريق از جزئيات و ويژگي هاي آن روز اطلاعاتي به دست آورد.
تفكر در خلقت دنيا و فصلها و مردن و زنده شدن درختان، درگذشتن مردم و تفكر در اينكه دنيا بي سرانجام نيست و همه چيز در اين دنيا خلاصه نمي شود. و تقويت تفكر و تدبر رابطه او را با معاد تقويت كرده و غفلت زده نخواهد ماند.
دانستن نكاتي كه در باره معاد در كلام بزرگان و كتابهاي آنان است بسيار به انسان در اين زمينه كمك مي كند. كتابهايي كه در مورد معاد توسط علما نگاشته شده فراوانند از جمله منازل الآخره از شيخ عباس قمي يا معاد شناسي علامه تهراني و...كه بسيار در معادباوري انسانها موثرند. هركسي با مطالعه كتب و رواياتي كه در مورد اتفاقات قيامت است براي لحظه لحظه عمر و جواني خود برنامه دارد. پيامبر اكرم (ص) فرمودند:
در قيامت انسان از جاي خودش حركت نمي كند و قدمي بر نمي دارد مگر آن كه از چهار چيز از او سوال مي كنند (1) :از عمرش مي‌پرسند كه در چه كارهايي آن را به پايان رساندي. از جواني‌اش مي‌پرسند كه كجا آن را فرسوده كردي؟ از مال و دارايي او سوال مي‌كنند كه از كجا به دست آوردي (از راه حلال بود يا حرام) و در كجا و چگونه آن مال را مصرف كردي؟
پي‌نوشت‌ها:
1. علامه مجلسي، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، 1404 هـ.ق، ج 27، ص 311.
پرسش: -براي يقين به آخرت و تقويت معاد باوري چه راه ‌كارهايي مفيد خواهد بود؟ با سلام لطفا جواب سوالاتم رو دقيق مفصل و تفكيك شده بدهيد چون مي خوام كسي رو قانع كنم همراه با ذكر سند بسيار بسيار ممنون

پاسخ: با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
باور به معاد و قيامت، مهم ترين موضوعي است كه مي بايست همه انسان هاي موحد و توحيد گرا به آن معتقد باشند و تمام هدف پيامبران و اولياء خدا اين است كه مسير هدايت را به مردم بنمايانند و آنان را در اين راه هدايت كنند.
و گرنه اگر معادي در كار نباشد و قيامتي شكل نگيرد، همه موجودات خصوصا انسان ها در گذر زمان نيست و نابود خواهند شد و حال آن كه كيفيت زندگي در اين دنيا به گونه اي است كه با هر گونه پوچ گرايي مقابله مي كند و وجدان هاي سالم بهترين قاضي در تاييد و تاكيد اين باور مي باشند.
البته بحث دراين باره بسيار است و نمي توان در پاسخي كوتاه به همه جوانب اين موضوع بسيار مهم و به تعبيري ديگر، اساسي ترين موضوع در زندگي بشر پرداخت. با اين حال كتاب خدا در سوره حمد كه بخشي از نماز مي باشد، اين مسئله را ياد آوري كرده است. اين دعا و درخواست همه انسان ها است كه هنگام نماز مي خوانند"اهدنا الصراط المستقيم" يعني اي خداي بزرگ! ما را به راه راست هدايت كن! خوب معلوم است كه از اين جمله پر معنا مي فهميم كه ما در مسيري قرار داريم كه از يك مبدأ كه همان ابتداي آفرينش ما است آغاز و تا به انتهاي راه كه به مقصد نهايي ختم مي شود قرار داريم و آن مقصد همان معاد است و از خدا مي خواهيم ما را در راهي مستقيم كه به معاد مي رساند هدايت و ياري كند، پس اين درخواست بايد به شكل باوري در اعماق جان و روح ما شكل بگيرد. تا نتيجه دل خواه به دست آيد. قرآن بهترين تشويق كننده بشر به جهان آخرت است و همواره اين نكته را به انسان ها گوشزد مي كند كه دنيا دار قرار نيست و به معاد و قيامت بينديشيد.
دراين كتاب و در ضمن آياتي فراوان به موضوع قيامت ومسايل مربوطه از جمله آيات، سوره آل عمران، آيه 1852.سوره نساء، آيات 87 و 141، سوره انعام، آيه 12، سوره اسراء، آيه 13، سوره طه، آيه 124، سوره ممتحنه،آيه 3 و ديگر آيات الهي اشاره شده است كه مي توان به تفاسير اين آيات در تفسيرهاي معتبر مراجعه كرد.
بشر هر چند در پرتو قدرت صنعت و تكنيك، به برترين اكتشافات اعجاب آور رسيده است، ولي در برابر اين پيروزي چشمگير علمي، به آرامش رواني كه زير بناي يك زندگي سعادت مندانه را تشكيل مي دهد، نه تنها دست نيافته، بلكه به موازات پيشرفت صنعت و دانش هاي مادي، مشكلات رواني وي افزايش يافته است. و اين يعني روح انسانها هنوز به مطلوب و مقصود حقيقي خود كه همان جاودانگي واقعي باشد نرسيده است. در واقع اگر بدنبال كسب ثروت و قدرت دست و پا مي زند براي اين است كه فكر مي كند ثروت مي تواند اورا جاودانه كند. قرآن مي فرمايد: الذي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ - يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَه‏ (3) : همان كس كه مال فراوانى جمع‏آورى و شماره كرده (بى‏آنكه مشروع و نامشروع آن را حساب كند)- او گمان مى‏كند كه اموالش او را جاودانه مى‏سازد!
اعتقاد به معاد، اثرات نامطلوب دنيا گرايي را خنثي مي كند، زيرا اولا در مكتب اعتقاد به خدا و معاد، دنيا و تمام وسائل زندگي آن، به عنوان وسيله ارزش دارند، نه هدف، يعني آن ها براي انسان ها ساخته شده اند، نه انسان ها براي آن ها.
قرآن در يك آيه، نظريه دو گروه (مادي و الهي) را درباره معاد منعكس مي كند.در مفاد اين دو نظر، دقت كنيم:
1 ـ" قال الذين كفروا لا تاتينا الساعة؛ قل بلي و ربي لتأ تينّكم عالم الغيب لا يعزب عنه مثقال ذرة في السموات و لا في الارض و لا اصغر من ذلك و لا اكبر الا في كتاب مبين"(1)
يعني:كفار گفتند كه قيامتي نخواهد آمد. بگو، سوگند به خدايم رستاخيز خواهد آمد. اوست آگاه از غيب حتي اندازه سنگيني ذره اي در آسمان ها و زمين و نه از آن كوچك تر و نه از آن بزرگ تر نزد او پنهان نيست. همگي در كتاب روشني مضبوط مي باشد.
برخي انديشمندان آثار اعتقاد به معاد را در موارد ذيل بر شمرده اند:
1 - ايمان به خدا و حكمت و عدالت او بدون باور به معاد كامل نمي‌گردد.
2 - اعتقاد به معاد به زندگي انسان معنا مي‌دهد. زندگي اين جهان را هدفمند ساخته و از پوچي در مي‌آورد.
3 - باور به معاد روند تكاملي زندگي را در مسير روشني قرار مي‌دهد.
4 - ايمان به معاد ضامن اجراي تمام قوانين و دستورهاي الهي، و انگيزه اصلي تهذيب نفس، احقاق حقوق، عمل به تكاليف، ايثار شهيدان و جانبازي فداكاران است. انسان را حسابگر خويش مي‌سازد.
5 - اعتقاد به معاد، روح دنياپرستي را (كه اساس تمام خطاها و جنايات است) تضعيف مي‌كند و دنيا را از صورت يك هدف نهايي بيرون آورده، تبديل به يك وسيله براي رسيدن به سعادت جاويدان مي‌سازد.
6 - باور معاد، انسان را در برابر مشكلات و سختي‌ها نيرو مي‌بخشد. چهره وحشت‌انگيز مرگ را كه بر افكار انسان‌ها سنگيني مي‌كند و آرامش را از آنها سلب كرده، تغيير مي‌دهد. آن را از مفهوم فنا و نيستي بيرون آورده، به دريچه‌اي به سوي جهان بقا معرفي مي‌كند.
7 - اعتقاد به معاد (به اضافه ايمان به مبدأ عالم هستي) خط فاصل فرهنگ خداپرستان و بي دينان به شمار مي‌آيد.(2)
پي نوشت ها:
1. همزه (104) آيه 2 و3.
2. سباء(34)آيه 4 و 5.
3. ر ك، مكارم شيرازي ناصر، پيام قرآن، قم، انتشارات مدرسه امير المومنين(ع)، سال 1369 ه ش، چاپ اول، ج5، ص17.

موفق باشید.