با سلام و تشكر از ارتباط شما با مركز ملي پاسخگويي به سوالات ديني
آنچه از نظرات فقهای اسلامی استفاده می شود این است که روایت بخصوصی که بر استحباب پوشیدن عبا برای اقامه نماز دلالت کند در کتابهای حدیثی نداریم. زیرا در روایات اسلامی برای پوشش در هنگام نماز از دو کلمه استفاده شده است یکی (عبا و رداء ) است و دیگری (جبه ) است که هر دو بمعنای پوششی است که در قدیم روی لباس ها می انداختند وبه معنای عبایی که به شکل امروزی باشد نبوده ازاین رو برای اطمینان خاطر حضرت عالی نظر یکی علما را که در این مورد تحقیقی جامعی انجام داده است می آوریم :
الثاني، الرداء للمنفرد و المأموم و الإمام، و في الأخير آكد، و المستفاد من الأخبار عدم إرادة الرداء المعمول في زماننا هذا و إن كان منه أيضا، بل المراد وضع شي‌ء على العنق و الرقبة زائدا على الاتزار فإنّ أصل الرداء ما يلقى على المنكبين مطلقا، سواء كان طويلا بحيث يصل من الطرفين إلى نصف الساق أو أعلا أو أخفض، أم لا (1)،
ترجمه: دومین مستحب رداء است که برای امام و مأموم و کسی که فرادا نماز می خواند مستحب است ... رداء آن استکه بر شانه ها بیافتد چه کوتاه باشد و به ساق نرسد یا بلند باشد و برسد .. .
بنا براین طبق این نظر و نظرات دیگر فقهاء بخوبی استفاده می شود،هر پوششی که از شانه ها تا ساق پاهای انسان را بپوشاند در حال نماز مستحب است گر چه به طورحتم عبای معمول به شکل امروزی را نیز شامل می شود (. از اين رو مرحوم امام گاهي پارچه روي دوش خود مي انداختند كه اين صحنه هم تلوزيون پخش مي كند)
پس بنا به فتواها پوشیدن عبا ثواب دارد. ولی این که ثواب را هفتاد برابر می کند و ... ، روایتی نداریم.
پی نوشت ها:
1. شیخ علی پناه اشتهاردي، مدارك العروة، فقه استدلالی،تهران، دارالاسوه،سال 1417، ج13، ص401.
