آیه ای که شما بدان اشاره کرده اید در سوره نساء، آیه 24بوده و چنین است :
«وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاء ذَلِکُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا؛
زنـان شـوهـردار (بـر شما حرام است ؛) مگر آنها را که مالک شده اید. اینها احکامى اسـت که خداوند بر شما مقرر داشته و زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد) براى شما حـلال اسـت ، کـه بـا امـوال خـود آنـهـا را اخـتـیار کنید در حالى که پاکدامن باشید و از زنا خـوددارى نـمـایـیـد، و زنانى را که متعه مى کنید مهر آنها را، واجب است بپردازید و گناهى بر شما نیست نسبت به آنچه با یکدیگر توافق کرده اید بعد از تعیین مهر، خداوند دانا و حکیم است . »
ایـن آیـه ، بـحـث آیـه گـذشـتـه را در بـاره زنـانـى کـه ازدواج بـا آنـهـا حـرام اسـت دنـبـال مـى کـنـد و اضـافه مى نماید : ((ازدواج و آمیزش جنسى با زنان شوهردار نیز حرام است )) (و المحصنات من النساء).
این حکم اختصاصى به زنان مسلمان ندارد بلکه زنان شوهردار از هر مذهب و ملتى همین حکم را دارند؛ یعنى ازدواج با آنها ممنوع است .
تـنـها استثنای این حکم ، زنان غیر مسلمانى است که به اسارت مسلمانان در جنگ ها درمى آیند. اسلام اسارت آنها را به منزله طلاق از شوهران سابق تلقى کـرده ، و اجـازه مى دهد بعد از تمام شدن عده با آنان ازدواج کنند و یا همچون یک کنیز با آنان رفتار شود (الا ما ملکت ایمانکم ).
ولى ایـن اسـتـثـنا، استثناى منقطع است ، یعنى چنین زنان شوهردارى که در اسارت مسلمانان قرار مى گیرند رابطه آنها به مجرد اسارت با شوهرانشان قطع خواهد شـد، درسـت هـمـانـنـد زن غـیر مسلمانى که با اسلام آوردن رابطه او با شوهر سابقش (در صورت ادامه کفر) قطع مى گردد، و به منزله طلاق تلقی شده و در ردیف زنان بدون شوهر قرار خواهد گرفت .
اسـلام بـه هـیـچ وجه اجازه نداده است که مسلمانان با زنان شوهردار حتى از ملل و مذاهب دیگر ازدواج کنند، به همین جهت ، عده براى آنها مقرر ساخته و در دوران عده از ارتباط زناشویى با آنها جلوگیرى نموده است .
فـلسـفـه حـکـم در حـقـیـقـت ایـن اسـت کـه ایـن گونه زنان یا باید به محیط ((کفر)) بازگشت داده شوند، و یا بدون ((شوهر)) همچنان میان مسلمانان بمانند و یا رابطه آنـهـا بـا شـوهـران سـابـق قـطـع شـود و از نـو ازدواج دیـگـرى نـمـایـنـد.
صـورت اول بـر خـلاف اصـول تـربـیـتى اسلام است( آيا درست است كسي كه به جنگ و نابودي اسلام آمده دوباره او را با احترام به محيط كفر بر گردانند )و صورت دوم ظالمانه است ، بنابر این تنها راه همان راه سوم است .
ضمن اینکه این موضوع تنها در زمان پیامبر و وجود امام معصوم جاری می شود و به همین خاطر ما امروز بحث کنیز را نداریم.(1)
پی نوشت:
1. تفسیر نمونه ، جلد 3، صفحه 371
