با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز.
ايمان و عقيده ( از جمله ايمان به معاد و قيامت ) از شناخت و آگاهي سرچشمه مي‌گيرد. شناخت صحيح و واقعي نتيجه‌اش ايمان حقيقي است. (چنان که ايمان به خرافات نيز از آگاهي‌هاي غلط يا جهل برمي‌خيزد. )
شناخت هر چه دقيق‌تر و عميق‌تر باشد، ايمان و عقيده از ژرفاي بيش تري برخوردار مي‌گردد . در نتيجه همه وجود انسان از روح و روان و جسم و توان او را تحت تاثير نورانيت خود قرار مي‌دهد.
بنابراين کسي که قيامت را درست بشناسد، از مقامات و درجات بهشت آن آگاهي لازم را به دست مي آورد. به معنا و مراتب «لقاء الله» و «رضوان الله» - که در قيامت نور آفتابش خواهد درخشيد - معرفت پيدا مي کند . از دَرَکات جهنم و قهر و غضب پروردگار اطلاع لازم را کسب مي کند. مي داند که خوشي ها و ناخوشي ها ، خوشبختي ها و بدبختي هاي انسان در قَيامت به دنيايش مربوط مي‌شود. در اين صورت سعي مي‌کند:
1- اولا با تلاوت آيات قرآن به ويژه سوره هاي مکي ، و مطالعه تفسير آن آيات، ايمان خود را تقويت کند .
ثانيا از اين طريق به معرفت و شناخت خويش در مورد قيامت عمق و ژرفاي بيش تري ببخشد. زيرا نورانيت آيات قرآن و کلام خدا از يک سو، و تحصيل معارف قرآني در مورد معاد از سوي ديگر، قلب را نازك و شخص را پيوسته به ياد قيامت مي‌اندازد.
2- ظرفيت شناخت خويش را در مورد خداوند افزايش مي‌دهد تا شوق و رغبت به لقاء الله و رسيدن به وصال حق تعالي در او افزايش يابد. هول و هراس از مرگ و قيامت در او فروکش مي کند، ايمانش به روز حسابرسي اعمال نيز تقويت مي گردد.
بنا بر اين دو عامل ذکر شده هم باعث تقويت ايمان به قيامت مي شود و هم نشان مي دهد که فرد ايمان به قيامت دارد. از اين رو مي خواهد ازاين دو طريق از جزئيات و ويژگي هاي آن روز اطلاعاتي به دست آورد.
3- يکي از علايم مهم ايمان به قيامت، ترک گناهان و دور شدن از هر چيزي است که او را به جهنم نزديک مي‌کند . نيز انجام دادن واجبات و رغبت کردن به هر کاري است که او را به بهشت و رضوان خدا نزديک مي‌سازد.
4- کسي که به قيامت ايمان دارد. براي لحظه لحظه عمر و جواني خود برنامه دارد زيرا از چيزهايي که در قيامت مورد سوال قرار مي‌گيرد، اين است که مي پرسند عمرت را کجا هزينه کردي. قدرت و توانايي، نشاط و زيبايي و ديگر ويژگي‌هاي بي بديل دوران جواني را چگونه استفاده کردي؟ از آن چه ذخيره و پس اندازي براي قيامت گذاشته اي ؟
5- معتقد به قيامت مال و دارايي خود را بر اساس خواست و فرمان خدا مديريت مي کند زيرا همان گونه که پيامبر اکرم (ص) فرمودند:
در قيامت انسان از جاي خودش حرکت نمي کند و قدمي بر نمي دارد مگر آن که از چهار چيز از او سوال مي کنند (1) :از عمرش مي‌پرسند که در چه کارهايي آن را به پايان رساندي. از جواني‌اش مي‌پرسند که کجا آن را فرسوده کردي؟ از مال و دارايي او سوال مي‌کنند که از کجا به دست آوردي (از راه حلال بود يا حرام) و در کجا و چگونه آن مال را مصرف کردي؟
6- معتقد به قيامت، شکم و شهوت و خواسته‌هاي دل و هوس‌ها و آرزوهاي خود را بر اساس فرمان خدا مديريت مي‌کند.
7- آمادگي براي پاسخگويي:
هر عضوي از اعضاي بدن انسان مسئوليتي دارد. بنابراين از هر عضوي در قيامت سوال مي‌شود که مسئوليت‌هاي واگذار شده را چگونه انجام دادي. معتقد به قيامت خود را براي پاسخگويي به پرسش‌هاي پرسشگران از اعضاي بدن بايد آماده کنند. (2)
8- شکر نعمت‌ها:
نعمت‌هاي مادي و غير مادي خداوند بر بندگانش بي‌شمار است. اگر چه به قول سعدي
از دست و زبان کي بر آيد کز عهده شکرش به در آيد
بايد به قدر توان از نعمت‌هاي فراوان خداوند شکر زباني، قلبي و عملي نمود. وظايف خود را در برابر نعمت‌ها انجام داد. زيرا بر اساس آيه «ثم لتسئلن يومئذ عن النعيم»(3) صاحبان نعمت‌ها مورد سوال قرار مي‌گيرند. آنچه که ذکر شد، برخي از علايم بود.
پي‌نوشت‌ها:
1. مجلسي، بحار الانوار، ج 27، ص 311.
2. تحف العقول، رساله الحقوق امام سجاد عليه السلام .
3. تکاثر (102) آيه 8.
