بخشش و فراموش گذشته

با عرض سلام و تشکر از ارتباط تان با اين مرکز
فضيلت عفو و گذشت به عنوان يك اصل از نظر شرع، عقل، كتاب و سنّت جاى ترديد نيست؛ امّا اين بدين معنا نيست كه استثنايى نداشته باشد، بلكه مواردى پيش‏ مى‏آيد كه عفو و گذشت سبب جرأت جانيان و جسارت خاطيان مى‏شود كه در اين صورت بايد از عفو و گذشت صرف نظر كرد و به مجازات عادلانه پرداخت.
على عليه السلام مي فرمايد : «الْعَفْوُ يُفْسِدُ مِنَ الَّلئيمِ بِقَدْرِ اصْلاحِهِ مِنَ الْكريمِ؛عفو و گذشت افراد لئيم و پست را فاسد مى‏كند، به همان اندازه كه افراد با فضيلت را اصلاح مى‏نمايد».(1)
اين حديث دو معنا دارد:
اين موضوع در مورد اين شخص که از او خبر نداريد ، صدق نمي کند. از اين رو بهتر است او را ببخشيد تا از پاداش الهي برخوردار شويد.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در حديثى مى‏فرمايد: «اذا كانَ يومُ القِيامَةِ نادى‏ مُنادٍ: مَنْ كانَ اجْرُهُ عَلىَ اللَّهِ، فَلْيَدْخُلِ الْجَّنَةَ، فَيُقالُ: مَنْ ذَالذّى اجْرُهُ عَلَى اللَّهِ؟ فَيُقالُ: الْعافونَ عَنِ النّاسِ فَيَدْخُلونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حسابٍ؛
هنگامى كه روز قيامت مى‏شود. ندا دهنده‏اى صدا مى‏زند: هر كس اجر او بر خداست، وارد بهشت شود،
گفته مى‏شود : چه كسى اجرش بر خداست؟ در پاسخ مى‏گويند: كسانى كه مردم را عفو كردند، آن ها بدون حساب داخل بهشت مى‏شوند». (2)
بخشش يا عدم عفو شما هيچ تاثيري بر طرف مقابل ندارد،زيرا او را نمي بينيد و با او روبرو نمي شويد. پس فقط مراقب باشيد كه ناراحتي شما از ايشان تبديل به كينه نشود.
پي نوشت ها:
1. بحارالانوار، ج 77، ص 419.
2.مکارم شيرازي، گفتار معصومين(ع)، ص 133
تفسير مجمع البيان، ج 10، ص 379.