مشروب

پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز؛
اشکال دارد و حرام است. مگر در يک صورت:
خوردن مشروبات الکلي حرام و از گناهان کبيره مي باشد، در روايات از خوردن شراب به شدت نهي شده است . از کسي که شراب بنوشد به شدت مذمت شده است.
در روايت از پيامبر اسلام (ص) نقل شده است : اگر شارب خمر مريض شود عيادت نکنيد. اگر بميرد تشييع نکنيد . اگر به چيزي شهادت داد قبول نکنيد . اگر قصد ازدواج داشته باشد ، دختر به او ندهيد . او را امين قرار ندهيد . چيزي به او امانت ندهيد، يعني به او اعتماد نکنيد.(1)
از نظر مراجع ، شراب حتي مقدار کمي که موجب مست شدن انسان هم نشود، نجس و خوردن آن حرام است. (2)
بنابر اين خوردن شراب در اسلام بسيار كار زشتى است كه نمى شود به آسانى و به بهانه بيمارى مرتكب آن شد. بلکه خوردن شراب براي درمان بيماري با سه شرط زير جايز است:
1- يقين داشته باشد به وسيله شراب بيماريش معالجه مى شود.
2- يقين داشته باشد اگر شراب را نخورد و بيماريش را به حال خود واگذارد او را خواهد كشت و يا نزديك به مرگ خواهد كشانيد .
3- يقين داشته باشد به اينكه دواى دردش منحصر به شراب است. و داروي جايگزين ندارد،(3)
اگر در درمان با شراب، کسي اطمينان و يقين به اين سه امر داشته باشد و اطمينان و يقين را از اين راه به دست آورده باشد كه مثلا عده اي از پزشکان متخصص و در عين حال مؤمن و متدين حكم كرده باشند. خوردن شراب به مقداري که او را معالجه کند جايز است.
معمولاً چنين موردي پيش نمي‌آيد، زيرا خداوند شفا را در حرام قرار نداده است.
اما اگر درمان و طبابت مريض منحصر به شراب نباشد. و يا در نخوردن شراب ترس تلف و مردن بيمار در بين نباشد، خوردن شراب براي درمان جايز نيست.
لطفا هرگاه سوال شرعي مي پرسيد ، نام مرجع تقليد خود را ذکر کنيد تا بر اساس نظرمرجع شما پاسخ بدهيم .
پي نوشت:
1. الکافي، ج6 ص 395.
2 توضيح المسائل مراجع ج1، مسئله 111و ذيل مسئله.
3. امام خميني، تحرير الوسيله، ج2 کتاب الاطعمه و الاشربه، القول في غير الحيوان، مسئله 35 ؛
آيت الله مکارم، استفتائات جديد، ج‏2، ص: 495،
آيـت الله سيستاني، منهاج الصالحين، ج 3، ص 310.