دعا

ا سلام من دختري هستم 25 ساله در خانواده اي كه حتي 1 روز مثل بقيه خانواده ها زندگي نكرده ايم.دست به هركاري ميزنيم به بنبست ميخوريم حتي در پيش پا افتاده ترين كارهاگويي خدا از ما رو برگندانده و اصلا صداي ما رانميشنود در 20سال گذشته كار من فقط دعا و نذر ونياز بوده تا شايد گره از زندگيمان باز بشود اما هر بار كه فكر كردم اتفاقي ر حال وقوع است و خدا جوابم را داده ميفهمم اشتباه كردم. مگه نبايد خدا رو با آثارش شناخت مگه خدا نگفته كه از بسياري دعا و گريه بنده شرم دارم، در باب شرايط دعا هم ميدانم كه اگه اجابت نشه دلايلي داره اما آيا آنهايي كه زندگي خوبي دارند خدا دوستشان ندارد؟ لطفا در اين زمينه مرا راهنمايي كنيد ميدانم كه نا اميدي از رحمت خدا گناه بزرگي است اما من واقعا از تغيير شرايط نااميدم.