با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز.
موسيقي از ديدگاه فقهاي اسلام بر دو قسم است:
1 ـ موسيقى مطرب و مناسب با مجالس لهو و لعب و عياشي.
2 ـ موسيقى غير مطرب و معمولى كه انسان را به هيجان شهوانى وادار نمي‌كند .
در اسلام قسم اول موسيقي حرام شده است. موسيقي‌هاي مشکوک ، مواردي است که حرمت و حليت آن مشکوک است. گوش دادن به چنين موسيقي‌هايي از نظر فقهي اشکال ندارد، مگر اين که کسي بخواهد احتياط کند، که در اين صورت پرهيز از آن ها خوب است.(1)
از مجموع گفتار فقهاى اسلام فهميده مى شود هر نوع صدا و آواز و آهنگى كه مناسب مجالس فسق و فجور و گناه و فساد باشد و موجب تحريك قواى شهوانى بشود, حرام است. اما اينکه از طرفي موسيقي حلال باشد و بدان گوش دهيم و از طرفي قرآن بخوانيم، با هم منافاتي دارد يا ندارد ، بايد عرض کنيم اگر موسيقي از نوع غير حرام باشد، انسان مي تواند گاهي به موسيقي گوش بدهد و گاهي قرآن بخواند، ولي مسلما بهتر است انسان هميشه به نواي دل انگيز قرآن گوش فرا دهد . از شنيدن موسيقي پرهيز نمايد . اگر گاهي به موسيقي که حرام نباشد ،گوش داد، اشکال ندارد . منافاتي با گوش دادن و يا با خواندن قرآن ندارد.
پي‌نوشت:
1. امام خميني، استفتائات، ج 2، ص 11 و 12، سؤال 25 تا ...؛
آيت الله خامنه اي، رساله اجوبه الاستفتائات، ج 1، ص 247 تا 256، از سؤال 1127 ـ 1164؛
آيت الله فاضل لنكراني، جامع المسايل ، ج 1، ص 254، مسئله 987 و 988.
