شرعی

پاسخ:
با سلام و تشکر از ارتباطتان با اين مرکز.
اصل مسئله مهدويت از مسلمات دين اسلام است . اختصاص به مذهب شيعه ندارد، بلكه بالاتر از آن اعتقاد به ظهور منجي عقيده اي است كه در كيش هاي آسماني يهوديت و زردشتي و مسيحيت پذيرفته شده است حتي در آيين هندو و بودايي در اين زمينه مطالبي نقل شده كه جهت تحقيق كامل در اين زمينه مي توانيد به كتاب خورشيد مغرب اثر استاد محمد رضا حكيمي و يا سلسله مباحث امامت و مهدويت آيت الله صافي گلپايگاني مراجعه بفرماييد.
اختلافي كه بين شيعيان و اهل سنت در مسئله مهدويت وجود دارد،تنها در اين است كه شيعه اعتقاد دارد مصلح موعود (امام مهدي )متولد شده و او امام غايب است اما سني بيان مي كند كه مصلح موعود(امام مهدي)متولد نشده و بعداً متولد خواهد شد.
اثبات تولد يا عدم تولد حضرت مساله‌اي تاريخي است و راه اثبات آن هم روايت است . بنا بر اين جوينده حقيقت بايد فرا مذهبي فكر كرده و براي تشخيص حق از داده هاي تاريخي و نقل هاي مجامع روائي بهره ببرد تا بتواند فرضيه تولد يا عدم آن را بپذيرد.از باب نمونه شخصيت كورش كه مورد ستايش شما زرتشتيان وما مسلمانان است ،براي رسيدن به حقايق و خصوصيات زندگي او راهي جز تحليل داده هاي تاريخي ونقل مورخان نداريم.
درمورد تولد امام زمان(عج) نقل هاي تاريخي از اهل سنت وجود داردكه اثبات كننده ولادت حضرت مي باشد.
در اين باره علماي شيعه اتفاق نظر دارند كه امام زمان متولد شده و به صورت كامل تاريخ تولد و مكان تولد حضرت را ضبط نموده اند؛(1)برخي از علماي اهل تسنن هم تصريح به تولد حضرت نموده اند . در اين زمينه كتاب هايي نوشته اند . به مخالفت با آناني كه تولد حضرت را انكار كرده اند پرداخته اند كه آيت الله صافي در كتاب منتخب الاثر، فصل سوم جمع بسياري از علماي اهل سنت كه قائل به امامت و حيات حضرت بوده اند ، ذكر نموده ،در كتاب نويد امن و امان به 106 نفر از علماي اهل تسنن كه در رابطه با حضرت كتاب نوشته اند ،اشاره كرده و مي فرمايد: گروه بسياري از مشاهير علماي اهل سنت نيز ولادت حضرت و شرح تفصيلات آن را در كتاب‌هاي خود ذكر نموده ، بعضي به امامت و مهدويت آن سرور اقرار و اشعار بلند به زبان عربي و فارسي در مدح او سروده اند حتي مدعي شرفيابي به حضور اقدس و استماع حديث از حضرتش شده اند . بعد از اين عبارت ايشان 77 تن از مشاهير علماي اهل سنت را كه تصريح به اين مطلب كرده اند نام مي برد .(2)
در كتاب هائي كه علماي اهل تسنن اختصاصاً در باره حضرت مهدي(عج) نوشته اند كه استاد حكيمي به نوزده اثر از بهترين اين آثار اشاره دارد، آشكارا تصريح به ولادت حضرت تصريح دارد.
اما درباره اين كه آن‌ها حضرت را امام مي دانند يا خير، اين مسأله اختصاص به حضرت حجت ندارد . اين مسأله در رابطه با همه امامان(ع) مطرح است . آن‌ها مسأله امامت را قبول دارند . تصريح به امامت ائمه 12 گانه هم دارند . در اين زمينه روايات زيادي در كتاب‌هاي آن‌ها به امامت امامان 12 گانه ذكر شده است.
نگرشي كه آنان از امامت دارند ،با شيعه متفاوت است. آنان امامت را از فروع دين و يك مقام ظاهري در حد رياست حكومت كه مي تواند از سوي مردم برگزيده شود و نياز به تعيين از جانب خداوند و عصمت و مصونيت از خطا و گناه در آن لازم نيست ،مي دانند.آنان امامت را اين گونه معنا مي كند: "الامامه رئاسه عامه في امور الدين والدنيا خلافه عن النبي؛ امامت رياست و سرپرستي عمومي در امور دين و دنيا به عنوان جانشيني از پيامبر است"(3).
اما به عقيده شيعه امامت چيزي فراتر از رياست و حكومت بر مردم است . تمام وظائف و خصايص انبيا (به جز دريافت وحي) براي امامان ثابت است . به همين دليل شرط عصمت در امام نيز لازم است . چون جز خداوند متعال كسي از عصمت مطلق خبر ندارد، انتصاب و تعيينش بايد از جانب خداوند باشد و جزء اصول دين محسوب مي شود.
همچنين آنان علي (ع) راخليفه چهارم مي دانند و اعتقاد به امامان شيعه ندارند .
پي‌نوشت‌ها:
1. نويد امن و امان، آيت الله صافي، بخش چهارم.
2. همان، ص 238.
3.شرح تجريد فاضل قوشجي، ص 472و مقدمه ابن خلدون، ص 191