باعرض سلام و احترام خدمت شما عزيزان ارجمند.من ميخواهم بدانم كه جرا در دين اسلام عمل زشت و قبيح استنماء (بازي كردن با آلت جنسي مرد بدون حضور جنس مونث) جرا حرام است?
پاسخ:
با سلام و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز.
استمنا از جمله گناهان كبيره است كه بر آن وعده عذاب داده شده حتي مجازات دنيوي نيز براي آن تعيين شده است.
صاحب جواهر الكلام در آخر كتاب حدود مينويسد: هر كسي با دست يا عضو ديگرش استمنا كند، بايد تعزير شود، چون كار حرام انجام داده و مرتكب كبيره شده است. چنان كه از حضرت امام صادق (ع) در اين باره (استمنا) ميپرسند، حضرت ميفرمايد: "(استمنا) گناه بزرگي است كه خداوند در قرآن مجيد آن را مورد نهي قرار داده . استمنا كننده مثل اين است كه با خودش ازدواج كرده است. اگر كسي چنين كاري بكند و او را بشناسم، با او هم غذا نخواهم شد".(1)
راوي ميپرسد: از كجاي قرآن حكم آن فهميده ميشود؟ فرمود: از آيه «فمن ابتغي وراء ذلک فاولئک هم العادون ؛هر كس با غير از همسر و كنيزش شهوتش را دفع كند،تجاوزكار است».(2) راوي ميپرسد: گناه زنا بزرگتر است يا استمنا؟ حضرت ميفرمايد: استمنا گناه بزرگي است.(3)
علت اصلي و فلسفه حرمت استمنا آن است كه دفع شهوت از راه غير طبيعي است كه هم به جسم و هم به روح آسيب جدي وارد ميكند.
" کساني که مبتلا به اين عمل هستند ،کم کم به ضعف قواي شهواني دچار ميشوند .
اين عمل يعني استمنا، يا جلق زدن چون شهوتراني غير طبيعي است؛ زيان هاي فراواني براي حواس پنج گانه دارد.
در درجه اول، در چشم و گوش اثر ميگذارد...
علاوه بر اينها تحليل رفتن قواي جسماني و روحي، كم شدن خون، پريدگي رنگ، نقصان حافظه، لاغري، ضعف و سستي زياده از حد، بي اشتهايي، كج خلقي، عصبانيت، (سرگيجه)... از بيماري هايي است كه گريبان مبتلايان به جلق(استمنا) را خواهد گرفت.
البته آن هايي كه از لحاظ جسمي قوي هستند، ممكن است قدري ديرتر به اين بيماريها دچار شوند، ولي به هر حال به تدريج به اين دردها مبتلا خواهند شد. يکي از بدبختيهاي مبتلايان به جلق اين است كه قوه اراده آنان مختل ميگردد و وقتي به زشتي عمل خود پي ميبرند آن قدر اراده ندارند كه به ترك كردن آن اقدام نمايند.(4)
پينوشتها:
1. وسائل الشيعه ، ج 18 ص 575 حديث 4 .و شهيد دستغيب، گناهان كبيره، ج 2، ص 331.
2. مؤمنون (23) آيه 7.
3. شهيد دستغيب، گناهان كبيره، ج 2، ص 331.
4. گناهان كبيره، ج 2، ص 334؛ آيت الله مکارم ، مشكلات جنسى جوانان ، ص 148.