گناه

پاسخ:
خواهر گرامي ، با عرض سلام و سپاس از اعتماد به ما و ارتباط با اين مرکز:
از اين كه متوجه گناه خود شده و از كرده خود پشيمان هستيد ، كاري ارزشمند بوده و جاي شكر گذاري دارد . چه بسا ممكن بود كه اين رابطه به شكل حادتر شده و ديگر پشيماني سود چنداني براي شما و خانواده تان نداشت.
اگر چه گناه بزرگي انجام داده ايد ، اما هميشه در رحمت الهي باز است . بنابراين كسي كه مرتكب چنين اعمالي شده ، واجب و لازم است فوراً نادم شده و توبه كرده و به سوي خداوند باز گردد تا خود را از منجلاب بدبختي نجات دهد. يكي از الطاف ذات الهي، به بنده ندامت، و پشيماني از گناه است; خدا بنده اي را كه بعد از ارتكاب گناه پشيمان شود، و توبه كند ، دوست مي دارد.
"اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّاَبينَ" (1) انسان با ارتكاب گناه، مورد خشم و غضب قرار مي گيرد، لكن با ندامت و توبه، دوباره رحمت و لطف خدا را جلب و جذب مي نمايد; خويشتن را به خدا نزديك مي كند.
لطف خدا به بنده آن قدر زياد است كه امام صادق عليه السلام فرمود:
"خداوند به داود نبي وحي كرد : بنده مؤمن من اگر مرتكب گناهي شد، ولي پشيمان گشت و توبه نمود و در وقت ياد آوري آن گناه از من حيأ نمود ، علاوه بر اين گناه او را مي آمرزم ،آن را به حسنه تبديل مي كنم و من خداي ارحم الراحمين هستم"(2)
در سوره زمر فرمود: "قُل يـَعِبادِيَ الَّذينَ اَسرَفوا عَليَ اَنفُسِهِم لا تَقنَطوا مِن رَحمَةِ اللّهِ اِنَّ اللّهَ يَغفِرُ الذُّنوبَ جَميعـًا اِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحيم; (3)
بگو اي بندگان من كه بر خودتان اسراف و ستم كرده ايد ! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مي بخشد كه او بخشنده و مهربان است".
اين آيه اميد بخش ترين، آيات قرآن مجيد است براي گناهكاران. در اين آيه خداوند با نهايت لطف و محبت آغوش رحمت خود را به روي همه باز كرده; بنابراين با توبه خدا از انسان راضي و فرد در پيشگاه وي عزيز و محبوب مي گردد.
رسول اكرم(ص) فرمود: "هر مرضي دارويي دارد . داروي گناهان استغفار و طلب عفو از پيشگاه ذات پاك الهي است".(4)
توبه كه به معني پشيماني واقعي از معصيت است ، موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي پاك مي کند . تيرگي را مبدّل به روشنايي مي سازد.گناه هر چه باشد ، قابل توبه است . توبه از آن در درگاه الهي پذيرفته مي شود ،به شرط آن كه توبه حقيقي باشد؛ يعني انسان از عمق دل توبه كرده باشد. مكتب تربيتي اسلام تمام آلودگان به گناه را دعوت مي كند كه براي اصلاح خويش و جبران گذشته از در توبه كه در رحمت الهي است ، وارد شوند .سعادت خود را باز يابند.امام زين العابدين(ع) در مناجات زيباي خود مي فرمايد:
"معبود من ! كسي هستي كه به روي بندگانت دري به سوي عفو گشوده‏اي . نامش را توبه نهاده‏ و فرموده‏اي: باز گرديد به سوي خدا و توبه كنيد، توبه خالص. حال كه اين در رحمت باز است ، عذر كساني كه از آن غافل شوند و توبه نكنند چيست؟".(5)
توبه هرگاه واقعي باشد و از اعماق جان برخيزد و انسان از كرده خويش پشيمان شود ، مقبول در گاه خدا مي شود . آثار و بركات توبه نمايان مي گردد. توبه كار واقعي خود را از مجالس گناه دور مي دارد . از عواملي كه گناه را وسوسه و تداعي مي كند، برحذر مي باشد . خود را در پيشگاه خدا شرمنده مي بيند . همواره در صدد كسب رضاي او مي باشد. از اين به بعد مواظب خود باشيد . فريب شيادان را نخوريد . به دام شيطان صفتان نيفتيد . به سخن هرکس گوش ندهيد . با ياد آوري رحمت خداوند و باز بودن راه برگشت، مطمئن باشيد خداي مهربان توبه شما را خواهد پذيرفت. خداوند نه تنها توبه را مي پذيرد بلکه توبه کار واقعي را دوست دارد.
مناسب است کسي که مي‏خواهد توبه کند دعاهاي توبه‏اي را که از ائمه معصومين وارد شده‏ است، به ويژه دعاهاي صحيفه سجاديه، مخصوصاً دعاي 31 و يا مناجات خمسْ عشر، به‏ خصوص مناجات تائبين را بخواند. هر چند پشيماني و قصد ترك گناه خود كافي است و توبه محسوب مي‌شود.

پي نوشت‏ها:
1. بقره،(2) آيه 222.
2. بحارالانوار، ج 6، ص 28.
3.زمر(39)آيه 53.
4. محمد ري شهري، ميزان الحكمه، ماده ذنب، شماره 6655، ج 2، ص 997.
5. آيت اللَّه مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 218.