شهاب

پرسشگر گرامي با سلام سپاس از ارتباط تان با اين مرکز
درباره اين گونه آيات مفسران توجيهاتي براي تبيين استراق سمع شياطين و پرتاب شهاب به آنان ذكر كرده اند.
از ظاهر اين آيات استفاده مي شود. ملائكه اي در آسمان ها وجود دارند . هنگامي كه شياطين براي استراق سمع به آسمان بالا مي روند, ملائكه تيرهاي شهاب را به آنان پرتاب مي كنند . مي پنداريم سنگ هاي آسماني كه به جوّ زمين برخورد مي كنند و آتش مي گيرند و در شب ها نور آن ها به چشم مي خورد و قابل مشاهده است , شهاب هايي است كه به شياطين برخورد مي كنند و مانع آنان براي صعود به آسمان ها مي شوند.
اين نظريه پنداري بيش نيست و قابل قبول نيست . در اين موارد آيات قرآن به زبان عرف سخن گفته،مراد از شهاب (شُهُب ) شهاب ها و سنگ هاي آسماني نيست . مراد از سماء (آسمان ) آسماني كه ما مشاهده مي كنيم نيست , بلكه به احتمال قوي تمامي ستارگان و كهكشان ها و همه آن چه را تا كنون كشف شده و كشف خواهد شد, همه مربوط به آسمان اوّل است . فوق اين آسمان , آسماني است كه ملائكه مسكن دارند . آن عالَم بر اين عالَم محيط است , كه به آن , عالم ملكوت و به اين عالم , عالم مُلك گويند.
مراد از اين كه شياطين صعود مي كنند. تا استراق سمع بكنند و با تيرهاي شهاب زده مي شوند و مورد هجوم قرارمي گيرند, شهاب هاي ملكوتي است , نه سنگ هاي آسماني . قرآن با زبان مَثَل در اين جا سخن گفته است .
مرحوم علامه طباطبايي فرمود: به احتمال قوي اين آيات از قبيل مثل هايي است كه با آن ها حقائق غير قابل فهم را محسوس و ملموس تر مي كنند: تلک الامثال نضربها للناس و ما يعقلها الا العالمون؛ اين مثل ها را براي هدايت مردم مي زنيم و آن ها را نمي فهمند مگر عالمان . همين طور حقايقي مانند لوح , عرض , كرسي و كتاب از قبيل مثل هايي هستند كه واقعيت آن ها غير قابل فهم است .(1)
پي نوشت :
1.الميزان , ج 17 ،ص 124