تعدد زوجات

سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با اين مرکز.
اراية يک پاسخ مناسب به برخي از پرسش‌ها کاملاً وابسته به شرايط فرهنگي افرادي است که در آن جا زندگي مي کنند. مثلاً آيا مي‌دانيد که زنان عرب-به ويژه در منطقة عربستان- اصلاً نسبت به اين گونه مسايل حساسيت ندارند و هرگز اين قبيل مباحث نزد آنان داراي اهميت نيست؟ نمي‌خواهيم بگوييم نبايد چنين انتظاري داشته باشيد، اما در پاسخ به پرسش شما که کاملاً فرض خودتان را روي عدالت قرار داده ايد، مي‌گوييم که اين تفکرات تماماً وابسته به فرهنگ بوده و نسبي است.
ما پس از آنکه در مدار شرع قرار گرفتيم، بايد در برابر آيات الهي و فرمان خداوند تسليم باشيم. در اين جا حالت بينابيني وجود ندارد. نمي‌توانيم مصلحت احکام الهي را به تمام و کمال دريابيم. علاوه بر آن، آنچه که به دست مي‌آوريم ، تنها برخي جنبه‌هاي مادي و کارکردي را در بر مي‌گيرد و نه علت و فلسفة احکام را.
اما اينکه پدر شما نمي‌تواند اعتدال را رعايت نمايد ، دليل بر آن نيست که تمام موارد تعدد زوجات دچار تبعيض هستند. برخي افراد به کلي در زندگي با يک زن به تنهايي نيز نمي توانند مراعات اعتدال نمايند. اما مشخص نيست که آيا منظور شما از زير سوال بردن اصل عدالت، عدالت خداوند است؟به ياد داشته باشيد که فعل بندگان خداوند است که به اختيار خودشان اين گونه رفتار مي کنند و نه خداوند؛ خداوند يک رفتار را مجاز شمرده است و نه واجب . دليلي وجود ندارد که افراد بي محابا به سراغ آن بروند؛ بلکه بايد نسبت به خود وضعيت سنجي کنند . سپس به يک تصميم مناسب درباره آن برسند. اين بر اساس اصل انتخاب در اختيار انسان قرار گرفته است تا مورد آزمون قرارگيرد.
خدواند عقل را در انسان به وديعه نهاده است تا آن را بر اعمال خويش حاکم گرداند. هر چند خداوند بنا به دلايل مصالحي حکم به جواز اين امر بدهد. آيا واجب است که فرد به سوي چند همسري روي آورد؟ مسلماً خير. متأسفانه گاهي افراد گمان مي‌کنند که جواز به معناي بايد است. مگر انسان هر چيزي که جواز داشته باشد ، به هر ميزان انجام مي‌دهد؟ مثلاً غذا خوردن بيش از اندازه که جايز است موجب نمي‌شود که به هر ميزان ممکن غذايي را تناول کند. خداوند بر اساس فرمان عقل و با در نظر گرفتن محدوديت هايي که داريم، به صرف نمودن غذا مي پردازيم و نه هر گونه که مي توانيم. در خصوص چند همسري نيز گاهي افراد چنان دچار تيرگي عقل مي گرند که اين حکم را مثابه يک غنيمت براي خود فرض مي‌کنند . در بسياري موارد تفکري است معيوب و ناسالم. نبايد فراموش کرد که بر اساس مقتضيات آفرينش، بهترين نوع خانواده همان خانواده تک هسته‌اي است که در آن يک زن و يک شوهر حضور دارند؛ اما گاهي مصالح ديگري نيز در کار است . مجوز تعدد زوجات مصلحتي را تأمين مي کند. مثلاً در صدر اسلام مردان به دليل حضور در جنگ به شهادت مي‌رسيدند . خانواده‌ها بدون سرپرست مي‌شدند.نان آور نداشتند . اين حکم کمک مناسبي براي اين خانواده‌ها به شمار مي‌آمد. از سوي ديگر مردان به دليل حضور در جامعه کاري معمولاً بيش تر در معرض حوادث و مرگ قرار داشته و عمر کوتاه‌تري نسبت به زنان هم دارند . اين مسأله باعث مي‌شود تا يک مرد ديگر توانايي تکفل و سرپرستي خانواده ديگري را نيز بر عهده بگيرد؛ اما اين حکم واجب نيست . يک فرد بايد با انديشه خود وارد آن شده يا از آن دور شود. اين در حالي است که نگاه اسلام اساساً به معناي تقبل سرپرستي و مسؤوليت خانواده ديگر است . برخي تنها به تمتع جنسي مي‌انديشند . آن را يک غنيمت مي‌شمرند. البته فايده ثانوي اين حکم آن است که زنان همسر از دست داده نيز از مسير مشروع خاصي به يک ارضاي جنسي برسند . در غير اين صورت جامعه به فساد کشيده مي‌شد.
اين مسأله نهايتاً مربوط به والدين شما است . نبايد در آن مداخله نماييد و وجهه خودتان را مخدوش نماييد. به صلاح هيچ يک از شما حتي مادرتان نيست که با مشاجره به مسايل رسيدگي کنيد و حمايت پدر را از دست بدهيد و فرصت را براي همسر دوم فراهم نماييد. مادر شما نيز بايد با يک وکيل يا افراد داراي صلاحيت در زمينه حقوق خانواده گفتگو کند . دربارة طلاق يا هر مسألة ديگر در اين زمينه به يک تصميم عاقلانه و نه شتابزده برسد.