راهنمایی

پرسش 1:
راهنمايي شرح :
1-آيا حکم جنابت همان است که سه شرط ذکر شده در رساله را داشته باشد؟اگر يکي از اين سه شرط مثلا"جستن را نداشته باشد چي؟اگرحس نکند که سست شده چي؟

پاسخ:
پرسشگر گرامي با درود و سلام :
اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اين ها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده ، آن رطوبت حكم منى را دارد ،
اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اين ها را نداشته باشد، حكم منى را ندارد. ولى در زن و مريض لازم نيست آن آب با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آمده باشد ،در حكم منى است و لازم نيست بدن او سست شود . ( 1 )
بنا بر اين اگر يکي از سه نشانه را نداشته باشد ،مثلا شخصي که مريض نيست بدنش سست نشده باشد ،آن مائع حکم مني را ندارد .اين در صورتي است که شک در مني بودن مايع خارج شده داشته باشد ،ولي اگر يقين به مني بودن داشته باشد ،جنابت حاصل مي شود، گرچه بدن سست نشده باشد.
پي نوشت :
1 . آيت الله فاضل لنکراني ، توضيح المسائل ، ص 57 ، م 348 .

پرسش 2:
2-قبل از مني آب وجود دارد آيا آن آب پاک است ؟اگر انسان تا مرزارضا پيش رود(با ديدن صحنه هاي مستهجن) واين آب بيرون آيد ،حکم آن چيست؟اگر شک کند مني است يا نه(ظاهر مني را داشته باشد اما نشانه هايش را نه) حکمش چيست؟
پاسخ:

آبي که در اثر ديدن صحنه هاي شهوت انگيز از انسان خارج مي شود، پاک است .در اثر خارج شدن آن غسل واجب نمي شود وتکليف خاصي ندارد.(1)
در صورتي که انسان شک کند که مني از او خارج شده يا نه و علامات مني را نداشته باشد، مني نيست، هر چند ظاهرش شبيه مني باشد.(2)
پي نوشت ها:
1. آيه الله فاضل ، توضيح المسائل ، م 77
2. همان ،348
پرسش 3:
3-نگاه به عورت جنس مخالف اگر براي لذت باشد و شروع کند به کاري که ارضا شود چه حکمي دارد ؟
پاسخ:

نگاه کردن به عورت ديگري حرام است.(1)
همچنين استمنا كردن حرام است؛ يعنى انسان با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد.(2) بنابراين براي چنين شخصي دو گناه نوشته مي شود.
پي نوشت ها:
1. آيت الله فاضل،توضيح المسائل،م 2556
2.آيت الله فاضل،احکام جوانان،مسأله 506
پرسش 4:
4-آيا درست است :گر صد بار توبه شکستي باز آيي؟

پاسخ:

در استغفار و توبه وبازگشت به درگاه پروردگار هميشه باز است حتي اگر شخصي چند بار توبه را شکسته و هر بار مرتکب گناه يا گناهان کبيره شده باشد.
امام باقر(ع) مي‌فرمايد: «مؤمن هرگاه توبه کند، خداوند او را مي‌آموزد، پس بايد براي آينده، پس از توبه و آمرزش، کار نيک کند».
راوي مي‌گويد: عرض کردم: اگر پس از توبه و استغفار از گناهان، باز گناه کند و دوباره توبه کند، چگونه است، حضرت فرمود: «آيا مي پنداري که بنده مؤمن از گناه خويش پشيمان مي شود و از آن آمرزش مي خواهد و توبه مي کند اما خداوند توبه‌اش را نمي پذيرد؟» عرض کردم: اگر چند بار گناه کرد و توبه نمود چگونه است، فرمود: «هرگاه مؤمن استغفار و توبه کند، خداوند او را مي آمرزد، زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است».(1)
اين درگه ما درگه نوميدي نيست صد بار اگر توبه شکستي باز آي
البته اين سخنان به معناي تجويز گناه بعد از توبه نمي‌باشد، بلکه مربوط به کسي است که توبه واقعي از گناه مي‌کند . تمام شرايط توبه در او (از جمله پشيماني از عمل گذشته و تصميم بر ترک در آينده) وجود دارد، اما با همه اين احوال بعد از توبه نمودن و پس از اين که قصد واقعي داشت که دوباره گناه نکند، باز به دليل ضعف نفس و ضعف ايمان گرفتار فتنه و گناه آلوده شده است. در چنين صورتي گناه، توبه گذشته را از بين نمي‌برد.
تذکر چند نکته لازم .
1ـ توبه بايد واقعي و حقيقي باشد. چه بسا افرادي که استغفار مي‌کنند، باز به گناه آلوده مي‌شوند و هيچ گونه تصميم جدّي بر ترک گناه نمي‌گيرند. کار اين گونه افراد ‌شبيه مسخره کردن خدا است! امام رضا عليه السلام مي فرمايد : المستغفر من ذنب و يفعله کالمستهزئ بربّه ؛(2) کسي که با وجود مداومت برگناه استغفار کند، مثل کسي است که پروردگار خويش را مسخره مي کند .
2ـ اگر حق النّاس را پايمال کرده است، ابتدا بايد آنان راضي شوند، سپس توبه و استغفار به درگاه خدا پذيرفته شود.اگر حق الله را ضايع کرده و انجام نداده، بايد مصمم باشد آن را جبران کند ،مثلا اگر نماز و روزه را ترک کرده بود، در صدد قضاي آن باشد.

پي‌نوشت‌ها:
1 . بحار الانوار، ج 6، ص 40.
2. اصول کافي ،ج2 ،ص 504