باعرض سلام وخسته نباشید بنده میخواهم بدانم چه فرقی بین قرآن کریم ومجید است.
خداوند متعال در قرآن كريم، آخرين كتاب آسماني خود را با اسامي و اوصاف مختلفي توصيف نموده كه دو مورد از اين اوصاف «مجيد» و «كريم» است. در آيه 21 سوره بروج در وصف اين كتاب مي فرمايد:« بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجيد» « [اين آيات، سحر و دروغ نيست] بلكه قرآن با عظمت و ارجمند است» . در آيه 77 سوره واقعه مي فرمايد: «إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَريم؛به يقين اين قرآنى است نفيس و رفيع».
بنابراين «مجيد» و «كريم» اوصافي است كه خداوند متعال در وصف اين كتاب آسماني فرموده است . موصوف اين دو وصف يک کتاب بيش تر نيست.
اما در توضيح معناي اين دو وصف بايد بگوييم که براي توصيف قرآن به کريم دلايل متعددي ذکر نموده اند که به برخي از آن ها اشاره مي کنيم.
1- يعني کتابي که بر حضرت محمد نازل شده ، عزيز و گرامي است، چون سخن خدا و وحي الهي است که بر پيامبر فرودآمد .
2- کريم به کسي گفته مي شود که بسيار بخشنده باشد. قرآن را کريم گويند چون دلايل بسياري براي رسيدن به حق به انسان ها عطا مي کند .
3- برخي گفته اند کريم اسم جامع است براي چيزي که مورد ستايش قرار گيرد. قرآن هم چون مايه هدايت ، نور، بيان و حکم هست ، به گونه اي که فقيه به وسيله آن استدلال و از آن برداشت مي کند . حکيم از آن کمک مي گيرد . به وسيله آن احتجاج مي کند . اديب از آن استفاده مي کند. با آن قوي مي شود، پس هر عالمي پايه علمي خود را از آن مي گيرد، از اين رو مورد ستايش همه است.
4- بعضي گفته اند قرآن کريم است ،چون همه از آن بهره مند مي شوند . آن را حفظ مي کنند؛ بزرگ و کوچک و پاکيزه و پليد.
5- سخن چون تکرار شود ، شنونده از آن ملول مي شود و چنين سخني ازچشم مي افتد. براي گوش ملال آور مي شود ، ولي قرآن، عزيز و کريم است . با تلاوت زياد از قدرش کاسته نمي شود . با مراجعه زياد به آن کهنه نمي شود . شنونده از آن احساس ملال نمي کند . بر زبان سنگين نمي آيد بلکه تازه است و هميشه باقي است .(1)
اما منظور از اينکه قرآن مجيد است ، يعني مالک مجد و بزرگواريي است که کتابي مانند آن نيست، زيرا کلام خدايي است که هيچ چيز بالاتر از او نيست . چه مجد و بزرگواري برتر از اين که کتاب خدا است؟! کتابي که باطل به آن راه ندارد ، زيرا محفوظ از تحريف است . زياده و نقصان در آن راه ندارد. پس مرجع نهايي است براي تمام حقايق در تمام زمان ها و شرايط.(2)
پي نوشت ها:
1. لباب التاويل فى معانى التنزيل، ج4، ص 242
2. تفسير من وحي القرآن، ج24، ص 6
