AGE MA 1eshtebahi karde bashim bad hala ke motavaje shode basham az khoda bekham mano bebebakhshe khoda mano mibakhshe?
eshtebaham kheyli bad bod jori ke aberoye khodamo khanevadamo bordam
bayad chi kar konam ke khoda mano bebakhsheo dosam dashte bashe
پاسخ:
خواهر گرامي ، با عرض سلام و تشکر از ارتباط با اين مركز.
در قرآن کريم، ذات پاک پروردگار 91 بار به عنوان غفور (بسيار آمرزنده) و 5 بار به عنوان غفار (بسيار بخشنده) ياد شده است.
بيش از 80 بار سخن از توبه و بازگشت به سوي خدا و قبولي توبه، سخن به ميان آمده است. همة اين‌ها حکايت از دامنة گسترده رحمت و مغفرت حق تعالي و قبولي توبة توبه کنندگان دارد. در آيه سورة نساء مي‌فرمايد: «هر کسي کار بدي انجام داده يا به خود ستم روا داشته» (اگر) از خداوند طلب آمرزش کند، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت».يأس و نا اميدي از لطف و رحمت بي پايان و بي کرانه حق تعالي چرا؟
اين سخن خدا است که به پيامبرش فرمود: «اي پيامبر! از قول من به مردم بگو: اي بندگان من! اي کساني که (با بدي‌ها و گناهان) بر خود ستم روا داشتيد، از حمت خداوند نا اميد نشويد (و بدانيد که در صورت توبه کردن) خدا همه گناهان را مي‌آمرزد، چه اين که او بسيار آمرزنده و مهربان است».(1)
آنان که از روي عناد و لجاجت، عصيان با پروردگار هستي نکرده‌اند، يا برآن موضع نيستند، بلکه گناه آنان از روي جهل و سهو و پيروي هواي نفس و غلبة نفس اماره و مقتضيات جواني آنان بوده و سپس توبة حقيقي کرده‌اند، چرا مأيوس شوند؟ يأس از رحمت الهي، خود از گناهان کبيره و در رديف کفر قرار دارد!
توبه کننده، محبوب خداست قرآن کريم فرموده: «"ان الله يحب التّوابين؛(2) يقيناً خداوند توبه کنندگان را دوست دارد».
پس توبه مخصوص گناه خاصي نيست و شخص خاصي را نيز شامل نمي‌شود. خداوند نسبت به هر عمل زشت و گناهي وعدة پذيرش توبه داده است.در اين جهت فرقي بين گناه کبيره و صغيره نيست، اما بايد شرايط توبه واقعي تحقق يابد . توبه تنها به زبان نباشد. پشيماني دروني و قلبي و قصد جدي و قاطع در ترک آن گناه براي هميشه، از جمله شرايط آن است كه گويا در شما فراهم شده است. توبه حقيقي چنان انسان را دگرگون مي‌کند که گويي هيچ گناهي را مرتکب نشده است. امام محمد باقر(ع) مي‌فرمايد:
«التائب من الذّنب کمن لا ذنب له؛(3) توبه کننده از گناه مانند کسي است که گناه نکرده است».توبه حقيقي و خالص که قرآن از آن به «توبه نصوح» ياد مي‌کند، موجب محو همه آثار گناه مي‌گردد. حضرت امام صادق(ع) مي‌فرمايد:«هنگامي که بنده‌اي توبه نصوح (حقيقي) کرد، مواهب و نعمت‌هاي کم نظير الهي را متوجه خود مي‌سازد . اولين اثرش آن است که محبوب خدا مي‌شود،
دوم: خداوند در دنيا و آخرت گناهان او را مي‌پوشاند». راوي حديث مي‌گويد: سؤال کردم که چگونه خدا پرده‌پوشي مي‌کند؟ امام(ع) فرمود: «هر چه از گناهان که دو فرشته موکل بر او، برايش نوشته‌اند، از يادشان ببرد.
به اعضاي بدن، فرمان مي‌دهد که گناهان او را پنهان کنيد.
به نقاط زمين و هر کجايي که گناهکار توبه کننده گناه کرده است، دستور مي‌دهد که گناهان او را پنهان کنيد و آثار آن را پاک مي‌کند».پس توبه کننده در حالي خدا را در قيامت ملاقات مي‌کند که هيچ چيزي به ضرر او و بر گناهانش گواهي و شهادت دهنده نيست و چيزي از آن آشکار نخواهد شد».(4)
پي‌نوشت‌ها:
1. زمر (39) آيه 53.
2. بقره (2) آيه 222.
3. کليني، اصول کافي، ج 4، شرح و ترجمه حاج سيد جواد مصطفوي، ص 168، حديث 10.
4. همان، ص 164.
