پاسخ:
پرسشگر گرامي باسلام و تشکر از ارتباط با اين مرکز.
عمل خودارضايي (مرد باشد يا زن) عملي حرام و طبق برخي از روايات از گناهان بزرگ است. كه بر آن وعده عذاب داده شده و حتي مجازات دنيوي نيز براي آن تعيين شده است.
حرمت چنين عملي از اين آيه به دست مي‌آيد : "کساني که براي ارضاي غريزه جنسي خود راهي غير از ازدواج طلب کنند، تجاوزگرند".(1)
هنگامي که از حضرت صادق (ع) در مورد استمنا مي‌پرسند، مي‌فرمايد:
«گناه بزرگي است که خداوند در قرآن مجيد از آن نهي فرموده است. استمنا کننده مثل اين است که با خودش نکاح (زنا) کرده باشد. اگر کسي را که چنين کاري مي‌کند. بشناسم ،با او هم خوراک نخواهم شد».(2)
راوي از امام ميپرسد: گناه زنا بزرگتر است يا استمنا؟ حضرت مي‌فرمايد: استمنا گناه بزرگي است.(3)
صاحب جواهر الكلام در آخر كتاب حدود مينويسد: هر كسي با دست يا عضو ديگرش استمنا كند، بايد تعزير شود، چون كار حرام انجام داده و مرتكب كبيره شده است.
در برخي روايات از معصوم سؤال از "خضخضه" شده، امام آن را از فواحش دانسته(4) که در قرآن تحريم شده است، معناي خضخضه استمنا است.
علت اصلي و فلسفه حرمت استمنا آن است كه استمنا دفع شهوت از راه غير طبيعي است كه هم به جسم و هم به روح آسيب جدي وارد ميكند.
بنابراين انسان بايد سعي کند که از اين گناه خود را آزاد کرده و پاک نمايد تا مورد لطف و رحمت الهي نيز قرار گيرد، حتي اگر به صورت تکرار و عادت در آمده باشد. ضمناً اين عمل آثار بدني و جسمي و روحي نامطلوب براي انسان دارد که ضرورت ترک آن را دو چندان مي کند.
اين گناه مانند بسياري از گناهان ديگر ، کفاره اي جز توبه واقعي و حقيقي ندارد. انسان با توبه و عزم و تصميم براي ترک هميشگي از اين گناه پاک خواهد شد. چنانچه آثاري در جسم ظاهر شده باشد، به تدريج و به مرور زمان از بين خواهد رفت.
پي‌نوشت‌ها:
1. مؤمنون(23) آيه 7.
2. وسائل الشيعه، ج 18، ص 575.
3. شهيد دستغيب، گناهان كبيره، ج2، ص 331.
4. وسايل الشيعه، ج 14، ص 267.
