سردر گمم

پاسخ:
پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
ترشحاتي که از زنان خارج مي شود پاک است. مگر در صورتي که يقين داشته باشد که مني يا بول و يا خون باشد . در غير اين سه صورت بقيه ترشحات پاک است . احتياج به شستن و يا غسل کردن ندارد . اگر در اوج لذت جنسي و شهوت جنسي مايعي از زن خارج شود و به حالت ارضا برسد، اين مايع مني و نجس است . بايد براي آن غسل جنابت انجام داده شود .
زن با دو چيز جنب مي شود و هرگاه جنب شود، بايد غسل جنابت کند:
1. داخل شدن آلت تناسلي مرد به جلو يا عقب زن که اگر به اندازه ختنه گاه يا بيش تر داخل شود، زن و مرد هردو جنب مي شوند، گرچه مني خارج نشود.
2.بيرون آمدن مني ،چه درخواب باشد يا دربيداري.
اگرزن بر اثرتحريک هاي جنسي به قدري تحريک شود که به اوج لذت وشهوت جنسي برسد و در آن حال مايعي از او خارج شود ،جنب مي شود. اگر به اوج لذت نرسد و مايع خارج شود ويا به اوج لذت برسد، ولي مايعي خارج نشود و يا شک کند که مايعي خارج شد يا نه، جنب نمي شود و غسل لازم نيست.
زن اگر يقين به خارج شدن مني پيدا کند ،جنب مي شود . اگر يقين پيدا نکند ،جنب نمي شود. بنابراين مواقعي که زن بر اثر تحريک هاي شهواني مقداري لذت مي برد و درآن حال رطوبتي از او خارج مي شود، چون به اوج شهوت نرسيده ،جنب نمي شود و رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمي کند.(1)
پي نوشت:
1. آيت الله بهجت، استفتا آت ،ج1 ،سوال 705 و812.
تمام احکام الهي براساس مصلحت و مفسده است . هيچ حکمي از احکام الهي بدون حکمت نيست، هرچند به تمام حکمت هاي احکام نتوانيم آگاهي پيدا نمائيم.
اصولا گاهي خداوند دستوري به بشر مي دهد که ريشه و فلسفه اش کاملا روشن و معلوم نيست. گاهي چون براي فهم آن ها به گذشت زمان و پيشرفت علم و دانش بشري نياز است، يا نمي‌تواند علت و فلسفه محدود در امور خاصي باشد، يا چون اهداف معنوي در آن ها وجود دارد که انسان نتواند همه آن ها را درک نمايد،
گاهي اصلا براي آزمايش انسان ها و ميزان تعبد و تسليم آن ها در مقابل پروردگار است.
دليل بر نجس بودن مني روايات است(1), اما حکمت آن چيست؟
علت واقعى نجس بودن مني براى ما آشكار نيست، ممکن است دلايل مختلفي براي نجاسات مني وجود داشته باشد، از جمله مضر بودن مني يا خباثت مني که موجب تنفر مي شود و يا به جهت پرهيز از برخي آثار روحي و جسمي که در آلوده بودن به مني وجود دارد . ممکن است حکمت هاي ديگري در نجاست مني وجود داشته باشد.که ما آگاهي به آن ندايم، ولي در عين حال وظيفه داريم که تعبدا حکم نجاست مني را بپذيريم و از آن اجتناب کنيم.

پى نوشت‏:
1. وسائل‏الشيعة،ج3،ص423، باب نجاسه المني.