عصر ظهور

پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مرکز
متاسفانه به واسطه تصورات نادرست و اشتباه ،خود را به رنج و غصه اي بي دليل افكنده ايد. اميدواريم با تامل و مطالعه و درك كامل تر از اين فضاي فكري فاصله بگيريد .پاسخ سوالات شما را در ضمن چند نكته بيان مي كنيم :
1- امام زمان در وقتي ظهور مي نمايند كه تعداد 313 نفر از ياران خالص در اطراف ايشان اجتماع مي نمايند ؛ يعني به شكل طبيعي هرگاه 313 نفر انسان كامل وجود داشتند، امكان تحقق وعده ظهور وجود دارد ، به علاوه 313 نفر تنها تعداد يك گروه از ياران حضرت است ،نه همه ياران آن بزرگوار ؛ امام صادق(ع) فرمود: «گويا مي نگرم قائم را بر منبر كوفه و سيصد و سيزده نفر يارانش را كه پيرامونش گرد آمده ،به شمار اهل بدر هستند».(1)
اما بعضي روايات ديگر تعداد ياران امام زمان(ع) را ده هزار نفر ذكر كرده اند.(2)
ابو بصير از امام صادق(ع) گزارش نمود: «لا يخرج القائم(ع) حتي يكون تكملة الحلقة. قلتٌ كم تكملة الحلقة. قال: عشرة آلاف؛(3) تا حلقه كامل نگردد، قائم خروج نمي كند. گفتم :كامل شدن حلقه به چند نفر است: فرمود: ده هزار نفر.»
برخي از روايات ديگر تعداد ياران امام را دوازده تا پانزده هزار نفر بيان نموده است. امام علي(ع) فرمود: «مهدي ميان دوازده تا پانزده هزار ياور قيام خواهد كرد».(4)
برخي روايات ديگر به توده هاي انبوهي اشاره شده است كه از نقاط گوناگون جهان،‌به ويژه مشرق زمين به كمك امام مي شتابند.(5)
در ابتدا به نظر مي‌رسد كه روايات مذكور ناهمگوني دارند،‌ولي با تدبّر بيش تر معلوم مي‌شود كه اين روايات تعارض ندارند، بلكه مكمّل يكديگر ند و در طول هم هستند، زيرا آن دسته از روايات كه 313 نفر را بيان نموده اند، ناظر بر آن است كه اين تعداد نخستين كساني هستند كه به امام زمان(ع) گرويده و در مكه همراه امام هستند كه از آن‌ها به عنوان «نقباء»، «خواص» و «ذخرالله» ياد شده است(6)كه از فرماندهان و وزيران اصلي امام بوده ، هستة مركزي حكومت امام را تشكيل مي دهند.
آن دسته از روايات كه تعداد ياران امام را ده تا پانزده هزار بيان نموده، ناظر بر آن است كه به ترتيب افراد و گروه هاي خاص با حضرت بيعت مي كنند:‌بعد از آن كه امام از مكه ظهور مي‌كند و خبر ظهور حضرت به مردم مي رسد، ياران امام كه در روايات تعداد آن‌ها ده تا پانزده هزار بيان شده است، با امام بيعت مي كنند.
برخي روايات هم كه به توده هاي انبوهي اشاره شده كه از نقاط گوناگون جهان با امام بيعت مي كنند، ناظر بر آن است كه بعد از ظهور امام و حركت نمودن او به سوي مدينه و كوفه، ياران امام با او بيعت نموده ،براي تشكيل حكومت جهاني و برقراري عدالت حضرت را ياري مي كنند. سپس ياران امام افزايش مي يابد.
در هر صورت اين گروه از ياران مي تواند شامل بسياري از شيعيان و محبان و منتظران حضرت باشد . طبيعي است كه نبايد تصور داشت همه اين ياران و سربازان انسان هاي بي گناه و دور از خطا هستند ؛ بلكه همان طوركه ياران و اصحاب پيامبر و ديگر امامان افرادي بودند كه حتي در گذشته گرفتار خطاها و انحرافات بسياري بودند ، اما در عين حال لياقت سربازي آن بزرگواران را يافتند ، ما نيز مي توانيم با توجه و تقوا خود را در اين مجموعه داخل كنيم ؛ ان شاء الله .
2- در خصوص كيفيت و ماهيت قيام حضرت بايد توجه داشته باشيد كه انقلاب جهاني امام زمان عليه السلام،پيش از هرچيز انقلابي فرهنگي و فكري است، نه نظامي و كودتايي . در نتيجه اين رويكرد، طيف وسيعي از مردم جهان بدون هيچ جنگ و خون ريزي جذب حکو مت امام مي شوند . احتياجي به کشتار انسان ها نيست.
اصولا اگر بنا بر جنگ و نبرد بود كه نياز به اين همه تاخير براي رشد فكري و عقلي مردم و درك نياز به منجي الهي و باطل بودن تفكرات منحرف و خودساخته بشري نبود . در گذشته كه جمعيت و قدرت تسليحاتي انسان ها بسيار كم تر بود، اين كار به شكل راحت تري انجام مي شد .
اگر يكي از عوامل تحقق قيام حضرت وجود 313 نفر انسان كامل در يك زمان است ، بايد پرسيد با 313 نفر چگونه مي توان در يك جنگ جهاني پيروز شد ؟ اگر قرار است كار با اعجاز الهي و قدرت خاص امامت پيش برود كه نياز به همين تعداد انسان هم نيست ؛ پس روشن است كه داستان چيز ديگري است و اين تعداد رسالت ديگري، غيراز مديريت جنگ بر عهده دارند .
اصولا يكي از مهم ترين مولفه هاي جامعه آرماني امام زمان صلح، امنيت و عدالت است . اين امر با کشتار و خون ريزي همسويي ندارد . آغاز شكل گيري جامعه اي كه با جنگ و زور به قدرت رسيده، ابتداي مخالفت هاي دروني و قيام هاي مخالفان و كودتاهاي كوچك و بزرگ است و روي آرامش و امنيت را نخواهد ديد؛ پس اين تصوير از انقلاب حضرت نه نتيجه بخش است و نه با ماهيت حركت حضرت همخواني دارد. روايات هم با اين حقيقت نمي سازد .
در برخي روايات آمده است که امام زمان به رشد عقلي مردم مي‌پردازند . امام با اين امر مردم را آمادة پذيرش حکومت جهاني کرده و مردم را به فرهنگ و تمدن اسلام فرا مي‌خواند. امام صادق(ع) فرمود: «آن گاه قائم ما قيام کند، خداوند دست رحمت بر سر بندگان مي‌گذارد . به وسيله او خِرَد و انديشه‌هاي انساني کامل مي­گردد».(7)
در برخي روايات از رشد علمي در زمان ظهور امام زمان(ع) سخن به ميان آمده است . دوران ظهور را دوران گسترش علم خوانده، يکي از مؤلفه‌هاي مهم حکومت امام را گسترش علم دانسته‌اند، به گونه‌اي که مدينه حضرت را «مدينةالعلم» ناميده‌اند. امام صادق(ع) فرمود:
«دانش بيست و هفت بخش دارد که بشر تا کنون دو بخش آن را آموخته است. به هنگام قيام امام زمان بيست و پنج باب ديگر بر آن افزوده مي‌شود».(8)
بر اين اساس زمان ظهور مقارن با رشد فكري و علمي مردم و كمال عقلي آن هاست . وقتي حقيقت در شكل آشكار خود در برابر انسان رشد يافته و خرد محور عرضه شود ، در سطح گسترده اي اقبال و پذيرش عمومي را به دنبال خواهد داشت . اقبال و توجه و گرايش عمومي، وجه غالب مردم جهان در زمان ظهور و در برابر امام زمان را تشكيل مي دهد كه بدون هيچ مقابله نظامي و جنگ و نبردي حقيقت در بخش عمده جهان متجلي خواهد شد .
البته يقينا بعد از ظهور، تعدادي افراد و جريان هاي فكري و حكومت ها با حکومت امام مخالفت مي کنند. امام در ابتدا آنان را مو عظه، نصيحت و هدايت مي کند. برخي از آنان تحت تاثير موعظه امام قرار گرفته ، جذب حکومت امام مي شوند ، ولي يقينا برخي ديگر به لجاجت خود ادامه مي دهند. امام نيز با قاطعيت با آنان بر خورد مي نمايد، ولي اين بدان معنا نيست که در جمع بندي،ماهيت قيلم حضرت قيامي مسلحانه و سراسر جنگ و خونريزي باشد و در نتيجه آن جمعيت زيادي کشته شوند.
در واقع جبهه اصلي مخالف آن حضرت سردمداران ظلم و كفر هستند . كساني كه در مقابل انقلاب جهاني به لجاجت و ستيزه بر مي خيزند كه در اقليت مطلق خواهند بود . در مقابل توده وسيع مسلمانان از اقوام و مذاهب مختلف كه با حضرت و برخي خصوصيات او آشنايي دارند و به آساني حقانيت آن بزرگوار را درك مي نمايند ( در اين ميان شيعيان بهترين وضعيت را دارند چون هم شناخت كامل تري داشته و هم انتظار اين امر را مي كشيدند ) .
هم چنين ميلياردها انسان متدين به اديان آسماني با ديدن حضرت مسيح در كنار حضرت و توجه به معجزات آن بزرگوار به آساني به آن حضرت مي گروند . باقي انسان ها نيز با شنيدن استدلال ها و منطق قوي حضرت بدون هيچ جنگ و قيامي پيرو حضرت مي شوند .
3- بعد از ظهور حضرت اين گونه نيست كه همانند قيامت به محاسبه اعمال پرداخته شود و تنها خوبان و پاكان اهل نجات باشند و بقيه به هلاكت و سقوط بيفتند ؛ بلكه در آن مقطع همه انسان ها در برابر شرايط جديد و ابلاغ كامل حقايق آسماني قررا مي گيرند . تنها در صورت كفرو انكار و مخالفت با هدايت ها و ارشادات امام زمان در زمره اهل كفر و نفاق قرار گرفته و با آن ها مقابله مي شود .
البته يقينا كساني كه قبل از ظهور داراي اعمال و عقايد كامل و صحيحي باشند و به معناي حقيقي منتظر حضرت باشند ،از جايگاه و مقام و منزلت و موقعيت بهتري برخوردار خواهند بود.مسلما افراد گنهكار و بي توجه دچار محروميت ها و خسارت هاي گوناگون هستند ، اما اين بدان معنا نيست كه تنها عده اي خاص در زمره اهل نجات باشند و ديگران همه در جمع كفار قرار گرفته و گردن شان توسط حضرت زده شود .
در هر حال ظهور حضرت براي همه انسان ها حتي گنهكاران و عاصيان و غافلان ، حتي بخش اعظم كافران و بي دينان سراسر نور و رحمت و بركت است . در هر حال نبايد از دعا و آرزوي فرج غفلت ورزيد و كوتاهي كرد ، هرچند بهترين راه در اين مسير پاك كردن خود و رساندن خويش براي انجام وظايف مهم و جدي در جمع ياران و نزديكان آن بزرگوار است .
پي نوشت ها:
1. شيخ صدوق،‌كمال الدين و تمام النعمه، ج 2، ص 672.
2. بحارالانوار،‌ج 51، ص 157.
3. كتاب الغيبه، نعماني، ص 307.
4. اعلام والفتن، ص 65، به نقل از مجله حوزه، ويژه نامة امام زمان(ع) ص 295.
5. بحارالانوار، ج 51، ص 316.
6. مجلة حوزة، ويژه نامة امام زمان(ع)، ص 296.
7. کافي، ج 1، ص 25.
8. عصر ظهور، ص 24.