من جوانی 16 ساله هستم که چندی پیش از احکام استمناء و خروج منی آگاه شدم. تا قبل از آن این کار زشت را انجام میدادم اما به محض آگاه شدن به کمک خدا ترک کردم. اما حالا به مشکلی برخورده ام،گاهی افکاری سراغ من می آید یا چیز هایی میبینم که خیلی شهوت بار نیستند و تقریبا عادی هستند در عین حال من خیلی سریع این افکار را از خودم دور می کنم اما میترسم نکند این چیزی که از من خارج میشود منی است. از معلم دینی خود پرسیدم و او به من اطمینان داد که شک و تلقین زیادی است. ممکن است شما به من کمک کنید؟!با توجه به اینکه من فرق منی و مایع طبیعی را نمیدانم!
با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
چيزي که از شما خارج مي شود ،مني نيست، بلکه مذي است .مذي گاهي به وسيله تحريک شهوت بدون پرش و جستن خارج مي شود .مقدارش خيلي کم تر از مني است وپاک است . غسل و وضو و روزه را باطل نمي کند و نياز به غسل ندارد.
در مرد خارج شدن مني خيلي روشن است چون ضمن لذت بخش بودن با پرش و جستن خارج مي شود .مقدارش هم خيلي بيش تر از مذي است . بعد از بيرون ريختن مني حالت شهوت تقريبا تمام مي شود.
مني در زن با پرش و جستن خارج نمي شود، بلکه اگر در حال ارگاسم و ارضا شدن مايعي خارج شود، حکم مني را دارد. در غير اين صورت مايع خارج شده پاک است و نياز به غسل ندارد.
اگر زن بر اثر تحريک هاي جنسي به قدري تحريک شود که به اوج لذت و شهوت جنسي برسد و در آن حال مايعي از او خارج شود، جنب مي شود.اگر به اوج لذت نرسد و مايع خارج شود و يا به اوج لذت برسد، ولي مايعي خارج نشود و يا شک کند که مايعي خارج شد يا نه ،جنب نمي شود و غسل لازم نيست. زن اگر يقين به خارج شدن مني پيدا کند جنب مي شود . اگر يقين پيدا نکند جنب نمي شود. بنابراين مواقعي که زن بر اثر تحريک هاي شهواني مقداري لذت مي برد و در آن حال رطوبتي از او خارج مي شود ،چون به اوج شهوت نرسيده ،جنب نمي شود و رطوبت خارج شده هم پاک است و وضو و غسل را باطل نمي کند.(1)
اوج لذت و شهوت به حالتي گفته مي شود. که در آن حال معمولا انسان از خود بي خود مي شود . لذت زيادي مي برد و مني بيرون مي ريزد. بعد از تمام شدن آن حال انسان احساس تخليه شدن و ارضا مي کند و حالت شهوتش تمام مي شود. بدنش سست مي شود و حالت تحريک آميزي که قبل از تخليه شدن داشت ،ديگر آن حالت را ندارد. مثل اين که انسان گرسنه دلش غذا مي خواهد، ولي وقتي غذا خورد و سير شد، ديگر ميل به غذا ندارد.
پي نوشت:
1.آيت الله فاضل، توضيح المسائل ،م77و 348.
