در مورد آيه مورد نظر تا زماني كه نتوانيد آيه را ذكر كنيد، نمي توان در مورد آن اظهار نظر كرد؛ زيرا به عقيده بسياري از عالمان، فكر گناه تا زماني كه به عمل نرسد، گناه محسوب نمي شود.
آيت الله مکارم دراين باره مي فرمايد:
فكر گناه تا زماني که منتهي به انجام گناه نشود،گناه محسوب نمي شود ،ولي بي شک آثار نا مطلوبي بر روح انسان مي گذارد.(1) از نظر اولياي الهي درست است که فكر و انديشه گناه گناه محسوب نمي شود ،ولي پاكى و صفاى قلب را از بين مى برد . انسان را به ا رتكاب آن وا مى دا رد. حضرت على(ع) فرمود: «من كثر فكره فى المعاصى دعته إليها؛(2) كسى كه در مورد گناهان زياد فكر كند، گناهان او را به سوى خود مى كشند».
نيز فرمود: «خوض النّاس فى شى‏ءٍ مقدّمة الكائن؛(3 ) فرو رفتن و تفكّر در مورد چيزى، سرآغا ز وجود و پيدايش آن چيز است».
از اين رو حضرت مسيح به پيروان خود فرمود: «موسى بن عمران به شما دستور داد زنا نكنيد، اما من به شما سفارش مى كنم فكر زنا را هم نكنيد، زيرا كسى كه به زنا بيانديشد، مانند كسى است كه در اتاق زيبا و رنگ آميزى شده‏اى، آتش روشن كند. در اين صورت هر چند ممكن است خانه در آتش نسوزد، لكن دست كم دود، آن را سياه و خراب مى كند».(4)

پى نوشت‏ها:
1 آ يت الله مکارم، بخشي از مسائل کثير الابتلا، س162.
2. غررالحكم،ج5،ص321 .
3. غررالحكم،ج3 ص 451 .
4. بحارالانوار، ج 14، ص 331 .