با عرض سلام خدمت شما من جوانی 18 ساله اهل جنوب خوزستان هستم. حدود 2.5 سال است که موضوعی مرا کلافه و دیوانه کرده است و از آن بسیار رنج میبرم.از شما عاجزانه تقاضا دارم که این نامه را به دقت بخوانید وبه آن هر چه سریع تر وبا تحقیق فراوان پاسخ دهید. (با عرض معذرت) من وقتی که به توالت میروم پس از اینکه ادرار کردم و متوجه شدم که هیچ آبی در آلتم وجود ندارد (4تا 5 بار الت خود را از بالا به پایین می کشم) و آن را شسته و از توالت بیرون می آیم. پس از چند ثانیه یا دقیقه که راه رفتم و کاری انجام دادم از سر کنجکاوی دوباره به توالت بر می گردم و وقتی که سر پا با انگشتانم سر آلتم را از بالا به پایین فشار دادم می بینم که مقدار کمی آب(در حد نصف قطره آب یا حتی کمتر) بیرون می آید. این آب هم مانند ادرار است(بدون چسبندگی). پس در این 2.5سال مجبور بوده ام که هربار که به توالت یا حمام می روم استبرا کنم. چون در رساله تنها چیزی که تونستم بفهمم همین بود.جاللب این است که وقتی استبرا انجام میدهم ودباره به توالت بر می گردم همین اتفاق برایم پیش می آید.دیگر خسته شده ام و این موضوع بر نماز خواندنمم تاثیر گذاشته ونسبت به آن بی رغبت شده ام و گاهی هم به خاطر آن نماز نمی خوانم.حال من باید تا آخر عمر هر گاه به توالت می روم استبرا کنم ؟ نمازهایی که در این مدت خوانده ام درست بوده؟آیا نیازی به استبرا هست؟یا اینکه این کنجکاوی من بیهوده است و این آب پاک است؟ به نظر شما آیا همه افراد این موضوع را دارند و وسواس من باعث این موضوع شده؟ این مضوع مرا افسرده کرده. در2-3 سال از هر طریقی خواسته ام به جواب برسم جواب نامه یا هرچیز دیگرم را ندادند یا شاید قسمت نشده. از شما ملتمسانه خواهش می کنم که به این نامه با دقت و تحقیق فراوان جواب دهید. من هم اکنون که ای نامه را می نویسم به خاطر همبن موضوع فکر می کنم شرت وشلوارم نجس است و باید به حمام بروم و نماز نخواندم.