قطع صله رحم

پدر من به خاطر اینکه فکر می کند اعضای فامیل مثل عمو و دایی وخاله و... به او احترام نمی گذارند با ان ها قطع ارتباط کرده در صورتی که این طور نیست. ایا این کار پدرم صحیح است؟ وظیفه ی من و مادرم چیست؟

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
1- منظورتان از فاميل دور چيست ؟ قطع ارتباط با ارحام جايز نيست . منظور از ارحام عبارتند از : پدر و مادر و پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها ، برادر ان و خواهران و فرزندان شان ، عمو و عمه و دايي و خاله و فرزندان شان . دايي و خاله شما ارحام شما و مادرتان است، اما از ارحام پدر تان نيست، چنان که عمو و عمه از ارحام شما و پدر است، ولي از ارحام مادرتان نيست . صله رحم بر هر فرد مکلفي لازم است و قطع آن جايز نيست . کار پدرتان درست نيست . احترام نکردن آن ها دليل بر قطع رابطه نمي شود.
البته در صله رحم لازم نيست رفت وآمد خانوادگي انجام شود بلکه به وسيله تلفن يا ديدار در بيرون از خانه و با احوال پرسي هم مي توان صله رحم نمود .
2- پاسخ ديني قطع رحم ، صله رحم است ، نه قطع رحم . اگر آن ها قطع رحم کردند يا تمايل به ارتباط ندارند ، قطع رحم نکنيد مگر آن که ارتباط با آن ها مفسده اي به دنبال داشته باشد .
3- اگر پدرتان به برقراري ارتباط شما موافق است اين کار را انجام دهيد و اگر موافق نيست از آن جا که صله رحم نبايد باعث اذيت شدن پدر يا مادر گردد، مي توانيد به صورت مخفيانه ، بدون آن که پدر تان بفهمد و ناراحت شود ، صله رحم را از طريق تلفن ، نامه يا ديدار در بيرون از خانه در سالي چند بار انجام دهيد .

به نام خدا با سلام و خسته نباشید پدرم جانباز اعصاب و روان است،ما سالها در خانه پدربزرگم حدود 20 سال زندگی کردیم،ما زندگی بسیار سختی را سپری کردیم،هم از لحاظ وضعیت پدرم و هم خانواده پدرم، مادرم در این سالها واقعاًمانند یک پرستار برای پدرم بود از طرفی خانواده پدرم شرایط ما را درک نمی کردند و ما را اذیت و بی توجهی می کردند مادرم نیاز داشت تا خانواده پدرم او را در این راه یاری کنند اما آنها ما را با این مشکلات تنها گذاشتند و بلکه آزار روحی نیز دادند،در حال حاضر ما 7 سال است که در خانه مستقل خود هستیم و با انان ارتباطی نداریم،و مادرم اصلاً ارتباط برقرار کردن با آنها را قبول نمی کند و آنان را برای همیشه گذاشته کنار،قلب مادرم سخت شکسته است و التیام نمی یابد،پدرم از لحاظ روحی بسیار مشکلات داشته و مادرم بار سنگین این زندگی را تنهایی به دوش کشیده،حال آنان به جای تشکر...سوالم این است که آیا باید با آنان رفت و آمد کنیم در حالی که می دانیم آنان اصلاح نمی شوند و باعث اذیت و آزار ما می شوند؟؟؟لطفاً راهی به ما نشان دهید با تشکر از شما

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما در اين ماه عزيز؛ و تشكر به خاطر ارتباطتان با اين مركز؛
از نظر اسلام قطع رَحِم (عدم ارتباط با وابستگان) جايز نيست .(1)
امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «حق الرحم لا يقطعه شيء؛ حق رحم را هيچ چيزي قطع نمي‌کند». (2)
بنابراين بستگان انسان هر چند از نظر اعتقادي يا اخلاقي مشکل داشته باشند، نمي‌توان با آن ها قطع رابطه کرد،‌ ولي مي‌توان رابطه را به حداقل رساند.
از روايات معصومين(ع) استفاده مي‌شود صله رحم مطلقاً واجب و قطع رحم مطلقاً ‌حرام است، حتي کفر و فسق سبب سقوط حق رحم نمي‌شود. ابن حميد به حضرت صادق(ع) عرض کرد:
بستگان من بر غير دين من هستند. آيا باز براي ايشان حقي بر عهده من است؟ فرمود:
« بلي، ‌حق رحم به هيچ چيز ساقط نمي شود. اگر بستگانت بر دين تو بودند، دو حق بر تو داشتند: حق رحم و حق اسلام». (3)
البته براي صله رحم لازم نيست که ارتباط در حد زياد باشد، بلکه همين قدر که به وسيله تلفن و با هم ارتباط داشته باشي، کافي است. امام علي(ع) فرمود:«صله رحم کنيد ،گرچه با سلام کردن باشد». (4)
اگر انسان بتواند در ديدار با چنين بستگاني آن ها را نصيحت کند و امر به معروف و نهي از منکر نمايد يا در ديدار با او تأثير بسزايي در تغيير رفتار و کردار او بدهد، بايد به وظيفه خود عمل نمايد. با رفت و آمد و صله رحم اين وظيفه انجام مي‌شود و به سلام و عليک و تلفن نبايد بسنده کرد.
پي‌نوشت‌ها:
1. آيه الله فاضل ، استفتائات ج1 ، س942 .
2. بحار الانوار، ج 74، ص 131.
3. اصول کافي، ج 3، ص 229.
4 . همان، ج 2، ص 155.