امام زمان (عج)

با سلام و آرزوي قبولي طاعات و عبادات شما و سپاس از ارتباط تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
در باره ديدار و ملاقات با امام زمان(ع) ميان علما و بزرگان اختلاف نظر وجود دارد، برخي ادعا مي كنند كه بنا بر نقل آخرين توقيع حضرت به آخرين نايب خاصش "علي بن محمد السمري"، امكان ديدار در زمان غيبت كبري وجود ندارد و حتي اگر كسي ادعاي ديدار كند، بايد او را تكذيب كرد.
در طرف مقابل، برخي از بزرگان امكان ديدار را نفي نمي كنند و عقيده دارند ملاقات حضورى امكان دارد و انسان با رعايت تقوا و ايجاد شايستگي، مى تواند به حضور امام زمان(ع)برسد.
نوشته اند:
گروهى از علماى بزرگ شيعه همانند سيد مرتضى، شيخ طوسى و سيد بن طاووس بر اين باورند كه مى ‏توان در غيبت كبرى به ديدار امام زمان(ع) نايل شد و اين را يكى از فايده هاي وجود حضرت در زمان غيبت دانسته‏ اند. برخى اين سوال را مطرح كرده ‏اند كه وقتى امام معصوم(س) غايب است، بود و نبود ايشان چه بهره‏اى براى شيعيان دارد.
سيّد مرتضى پاسخ مي دهد كه يكى از بهره‏ ها، امكان ملاقات با آن امام همام است. بنابر نظر ايشان، دليلى بر ردّ امكان ملاقات وجود ندارد.
شيخ طوسى كه خودش ناقل اين توقيع هست نيز معتقد است كه دليلى در ميان‏ نيست كه امام(ع) بر همه دوست داران خويش پنهان باشد، پس جايز است كه ايشان بر بيش ‏تر آنان ظاهر گردد و اگر حضرت بر كسى ظاهر نمى ‏شود، به دليل كوتاهى ‏هاى آن شخص است.(1)
جداي از اين مطالب، بايد به نكته اي كه در توقيع شريف وجود دارد و مي تواند اشكال هاي احتمالي و سمجانه را حل كند، اشاره كرد و آن كلمه "ادعا" است.
حضرت فرمود:"...وَ سَيَأْتِي شِيعَتِي مَنْ يَدَّعِي الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْيَانِيِّ وَ الصَّيْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَرٍ..." ‏(2)
به زودى از شيعيان من كسانى خواهند آمد كه ادعاى ديدن مرا مى كنند. آگاه باشيد، هر كس قبل از خروج سفياني و صيحه آسماني ادعا كند كه مرا ديده است، دروغ گوى افترا زننده است.
با ملاحظه كلمه"ادعا"معلوم مي شود به طور حتم افرادي بوده و خواهند بود كه در پس ادعاي ديدار امام زمان سلام الله عليه، اهدافي در نظر داشته باشند كه بيشتر به قصد عوام فريبي سعي در جلب مريد و گمراه كردن مردم است. به همين جهت امام با اتكا به كلمه "ادعا"، هر گونه مدعي ملاقات را دروغ گوي تهمت زننده توصيف كردند.
حضرت با صدور اين توقيع راه را بر مدعي يان دروغ گو مي بندند.
حال با بيان اين موضوع، متوجه فرق ميان ادعا و مشاهده مي شويم كه بين ادعاي ديدار و مشاهده حضرت تفاوت وجود دارد.
بنا بر اين، كسي از اين بزرگان يا ديگر علما كه امكان ديدار امام زمان(ع) براي شان مقدور بوده ادعا نكردند كه حضرت را ديده يا مي بينند و اگر ديداري با حضرت داشته اند، هرگز آن را افشا نكرده اند! و اگرنسبتي بر ديدار بزرگان با امام زمان شايع شده يا مي شود؛ نه به دليل ادعاي آن بزرگان است، بلكه به دليل قرائني است كه ديگران آن را از حال ايشان حس مي كنند.
چه خوب سروده است مولوي: هر كه را اسرار حق آموختند؛مهر كردند و دهانش دوختند.
بسيارى از صالحان و بزرگان شيعه در طول تاريخ غيبت كبري، حضرت را ديده‏اند كه وثاقت و صداقت بسياري از آن ها مورد تأييد همه اهل فن، حتي منكران ملاقات با حضرت قرار گرفته است ، قطعا اكثر آن ها اهل دروغ نبوده‏اند. يك مورد آن هم كه راست باشد، بايد حديث به گونه‏اى ديگر معنا و توجيه شود.
پي نوشت ها:
1. فرهنگ شيعه،كار گروهي پژوهشكده تحقيقات اسلامى‏، قم، انتشارات زمزم هدايت، سال 1386ه ش، چاپ دوم، ص 427.
2. مجلسي محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، تهران، انتشارات اسلاميه، چاپ مكرر، ج‏51، ص 360.
موفق باشید.